Dokumenty szkolne

• Koncepcja Pracy Szkoły – do wglĄdu w gabinecie dyrektora szkoły

• Program Profilaktyczny – do wglĄdu w Gabinecie dyrektora szkoły

• Program Wychowawczy Szkoły – do Wglądu w gabinecie dyrektora szkoły

• Statut szkoły – do wglądu w Gabinecie Dyrektora szkoły

• BEZPIECZEŃSTWO UCZNIA W SZKOLE – ZOBACZ PLIK

• SZKOLNE PROCEDURY postępowania nauczycieli, pracowników szkoły i metody współpracy szkoły z Policją w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży przestępczością i demoralizacją, obowiązujące w Szkole Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach

 

WSTĘP

Wśród różnorodnych przejawów demoralizacji za najbardziej niepokojące i zagrażające zdrowiu dzieci i młodzieży uznaje się narkomanię, alkoholizm i prostytucję. Są to zjawiska, wobec których żaden dorosły nie powinien pozostawać obojętny, zwłaszcza, że zachowania ryzykowne dzieci i młodzieży najczęściej ze sobą współwystępują. Picie alkoholu czy odurzanie się narkotykami współwystępuje z zachowaniami agresywnymi, przestępczymi, wczesną inicjacją seksualną. Wszystkie te czynniki mogą być przyczyną nawiązywania kontaktów z grupami przestępczymi, a w dalszej kolejności popełniania przestępstw. Szczególny obowiązek reagowania na niepokojące sygnały zachowania uczniów spoczywa na nauczycielach, pracownikach, dyrekcji. Szkoła, z racji powszechnego charakteru i funkcji jest terenem, na którym, w różnym stopniu i w różnej postaci, ujawniają się niemal wszystkie nurtujące dzieci i młodzież problemy. Szkoła zobowiązana jest do wczesnego rozpoznawania niedostosowania społecznego i podejmowania stosownych oddziaływań profilaktycznych, wychowawczych, a wobec uczniów niedostosowanych – działań resocjalizujących.

Właściwa, adekwatna do sytuacji, reakcja wychowawcy, pedagoga, psychologa, pracownika, dyrektora szkoły oraz powiadomienie w razie potrzeby stosownych instytucji, mogą w istotnym stopniu zwiększyć skuteczność oddziaływań mających na celu eliminowanie przyczyn i przejawów niewłaściwych zachowań uczniów.

 

CELE:

1. Usprawnienie oraz zwiększenie skuteczności oddziaływań szkoły w sytuacjach zagrożenia.
2. Wypracowanie jednolitych metod współpracy między rodzicami a szkołą,
3. Promowanie zachowań i postaw godnych naśladowania.
4. Zwiększenie wychowawczej roli szkoły.
5. Wyznaczenie jasnych i czytelnych reguł postępowania oraz określonych granic.

 

W celu określenia warunków zapewniających uczniom bezpieczeństwo w szkole, ustala się co następuje:

 

1. W każdym przypadku, rozwiązywania problemów związanych z naruszeniem przez ucznia obowiązujących w szkole zasad, niezbędna jest ścisła współpraca przedstawicieli szkoły z rodzicami/opiekunami ucznia.

1. Rodzice/opiekunowie ucznia są bezzwłocznie zawiadamiani o każdym przypadku naruszenia przez niego obowiązujących w szkole zasad związanych
   z bezpieczeństwem;
2. W celu rozwiązywania zaistniałego problemu wychowawca w porozumieniu
   z pedagogiem lub psychologiem szkolnym:

• ustala jak najbliższy termin spotkań z uczniem i jego rodzicami/opiekunami,
• prowadzi rozmowę interwencyjną z uczniem,
• prowadzi rozmowę z rodzicami/opiekunami, w czasie której wspólnie ustalają dalsze działania wobec dziecka, zasady współpracy między rodzicami/opiekunami a szkołą, oraz (ewentualnie) możliwość uzyskania pomocy specjalistycznej,
• uczeń w obecności rodziców/opiekunów podpisuje kontrakt, w którym zobowiązuje się do przestrzegania określonych w kontrakcie reguł zachowania,
• nadzór nad wypełnieniem kontraktu przez ucznia sprawują rodzice/opiekunowiei przedstawiciel szkoły.

1. Uczniowie potrzebujący pomocy specjalistycznej są kierowani do odpowiedniej poradni/placówki;
2. Brak współpracy ze strony rodziców oraz dalsze używanie substancji psychoaktywnych przez ucznia powodują konieczność podjęcia innych działań przewidzianych prawem:zastosowanie określonych w statucie szkoły konsekwencji dyscyplinarnych, zgłoszenie sprawy do sądu rodzinnego.
3. W przypadku zagrożenia zdrowia ucznia szkoła zapewnia mu niezbędną opiekę medyczną(np. wzywane jest pogotowie).
4. Policja jest wzywana w przypadku:
5. gdy zachowania ucznia zagrażają bezpieczeństwu innych osób lub jemu osobiście,
6. znalezienia na terenie szkoły nielegalnych substancji psychoaktywnych,
7. istnieje podejrzenie, że uczeń może posiadać nielegalne substancje psychoaktywne,
8. kradzieży lub innych wykroczeń.
9. W klasie ucznia lub uczniów, którzy dopuścili się złamania obowiązujących w szkole zasad, są prowadzone dodatkowe zajęcia profilaktyczne.
10. Działania interwencyjne i profilaktyczne są prowadzone przez specjalnie przeszkolonych pracowników szkoły.

 

Zadania dyrektora szkoły, wychowawcy, psychologa, pedagoga szkolnego

 

1. Zaistniałą sytuację dyrektor szkoły, pedagog szkolny omawiają z uczniami w klasie w obecności wychowawcy.
2. Na posiedzeniu rady pedagogicznej przeprowadza się analizę zaistniałego zdarzenia,
   a także dokonuje oceny zachowań dziecka w kontekście jego dotychczasowego zachowania i podejmuje decyzje o jego dalszych losach /wsparcie, pomoc, kara, przeniesienie.
3. Dyrektor szkoły/wychowawca jest odpowiedzialny za zebranie dokumentacji z każdego zdarzenia.
4. Z każdej rozmowy przeprowadzonej na terenie szkoły odnośnie sytuacji wymienionych w powyższych procedurach należy sformułować notatkę, którą podpisują osoby uczestniczące w rozmowie.

5. Wychowawca, stosując system kar i nagród obowiązujący w szkole stara się rozwiązywać zaistniałe problemy wychowawcze. Z każdej przeprowadzonej rozmowy wychowawczej z uczniem, a także z rodzicami/opiekunami danego ucznia sporządza notatkę w dzienniku, którą podpisują osoby w niej uczestniczące.
6. W przypadku narastających trudności wychowawczych z danym uczniem wychowawca jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić o danej sytuacji pedagoga szkolnego.

 

Metody współpracy szkoły z policją

 

1. W ramach pracy profilaktyczno – wychowawczej szkoła i policja utrzymują stałą, bieżącą współpracę w zakresie profilaktyki zagrożeń.
2. Koordynatami współpracy są: wychowawca, pedagog szkolny, psycholog oraz specjalista do spraw nieletnich i patologii właściwej jednostki policji.
3. W ramach współpracy policji ze szkołą organizuje się:

• spotkania Rady Pedagogicznej z zaproszonymi specjalistami ds. nieletnich i patologii, podejmujące tematykę zagrożeń przestępczością i demoralizacją dzieci i młodzieży w środowisku lokalnym,
• spotkania tematyczne młodzieży szkolnej z udziałem policjantów m.in. na temat odpowiedzialności nieletnich za popełniane czyny karalne, prawnych aspektów narkomanii, wychowania w trzeźwości, zachowań ryzykownych, sposobów unikania zagrożeń,
• informowanie policji o zdarzeniach na terenie szkoły wypełniających znamiona przestępstwa, stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia uczniów oraz przejawach demoralizacji dzieci i młodzieży;
• udział w lokalnych programach profilaktycznych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom oraz zapobiegania demoralizacji i przestępczości nieletnich, wspólny, szkoły i policji.

 

Zasady interwencji profilaktycznej

 

Interwencję przeprowadza pedagog szkolny wspólnie z wychowawcą klasy w sytuacjach zagrożenia ucznia:

• uzależnieniem,
• przestępczością,
• demoralizacją,
• zachowaniami ryzykownymi.

 

Celem interwencji profilaktycznej jest:

• udzielenie wsparcia i pomocy uczniowi i rodzicom/opiekunom przez dostarczenie informacji, zaproponowanie współpracy pomiędzy domem/POW, a szkołą,
• zapobieganie problemom związanych z zagrożeniem uzależnieniami, przestępczością, demoralizacją.

 

W sytuacji zagrożenia ucznia uzależnieniem, przestępczością, demoralizacją, zachowaniami ryzykownymi:

1. Wychowawca wspólnie z pedagogiem/psychologiem zbiera informacje o sytuacji ucznia i na ich podstawie dokonuje wstępnej diagnozy, analizy i oceny problemów ucznia.
2. Wychowawca wspólnie z pedagogiem/psychologiem/ wychowawcą przeprowadzają rozmowę z uczniem, podczas której przekazują uczniowi:

• spostrzeżenia, jakie zaszły w jego funkcjonowaniu,
• informacje o konsekwencjach wynikających z jego zachowań.

 

 Podstawy prawne stosowanych procedur  

 

• Bezpieczeństwo ucznia w szkole- Ustawa z dnia14grudnia2016r. Prawo oświatowe (Dz.U.z2018r.poz.996ze zm),
• Ustawa z dnia 26 stycznia1982r.–Karta Nauczyciela (t.j.Dz.U.z2018r.poz.967),
• Rozporządzenie z dnia31grudnia 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U.z2003r.poz.69

ze zm.),

• Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia17grudnia 2010 r. w sprawie podstawowych warunków niezbędnych do realizacji przez szkoły i nauczycieli zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych oraz programów nauczania (Dz.U.z2011r.poz.23).
• Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich /Dz. U. z 1982 r. Nr 35 poz.228 z p. zm. – tekst jednolity Dz. U z 2002 r. Nr 11 poz.109 z późn. zm. / oraz przepisy wykonawcze w związku z ustawą/

 

W związku z powyższym wprowadza się w Szkole Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach następujące procedury działań wychowawczych, zapobiegawczych oraz interwencyjnych wobec dzieci zagrożonych demoralizacją lub uzależnieniem:

 

1. Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania się ucznia wobec innych uczniów, nauczycieli, pracowników szkoły.
2. Procedura postępowania w przypadku przedłużającej się nieobecności ucznia na zajęciach lekcyjnych.

• Procedura postępowania w przypadku uczniowskich wagarów czy samowolnego opuszczenia szkoły.

1. Procedura postępowania w przypadku złamania przez ucznia zakazu korzystania
   w czasie zajęć lekcyjnych z telefonu komórkowego, dyktafonu, aparatu fotograficznego lub innego urządzenia służącego do rejestrowania dźwięku i obrazu.
2. Procedura postępowania w sytuacjach, gdy rodzice odmawiają współpracy ze szkołą lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (rodzice uzależnieni od alkoholu, narkotyków lub przejawiający zachowania mogące świadczyć o zaburzeniach psychicznych).
3. Procedura postępowania w przypadku przyniesienia przez ucznia papierosów lub ich palenia na terenie szkoły.

• Procedura postępowania w przypadku, gdy nauczyciel uzyska informacje, że uczeń używa alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, bądź przejawia inne zachowania świadczące o demoralizacji.
• Procedura postępowania w przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że na terenie szkoły znajduje się uczeń będący pod wpływem alkoholu lub narkotyków.

1. Procedura postępowania, gdy nauczyciel (pracownik szkoły) znajduje na terenie szkoły substancję przypominająca wyglądem narkotyk.
2. Procedura postępowania, gdy nauczyciel podejrzewa, że uczeń posiada przy sobie substancję przypominająca narkotyk (dopalacz).
3. Procedura postępowania w przypadku stwierdzenia faktu kradzieży przez ucznia.

• Procedura postępowania wobec ucznia – sprawcy czynu karalnego lub przestępstwa.
• Postępowanie nauczyciela wobec ucznia, który stał się ofiarą czynu karalnego.
• Procedura postępowania w przypadku uzyskania informacji o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu na terenie szkoły.

1. Procedura postępowania w przypadku otrzymania podejrzanej paczki lub koperty oraz telefonu ostrzegającego przed niebezpieczeństwem.

• Procedura postępowania w przypadku prób samobójczych lub samobójstwa ucznia.
• Szczegółowe procedury reagowania w sytuacjach cyberprzemocy.
• Procedura postępowania nauczyciela wobec ucznia – ofiary przemocy w Szkole Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach lub poza nią bądź innego czynu karalnego.
• Procedury postępowania z uczniem przewlekle chorym

1. Procedura postepowania w przypadku krzywdzenia dziecka – Problem krzywdzenia dziecka w rodzinie oraz założenia ogólne procedury  „Niebieskiej Karty”.

• .Procedura postępowania na wypadek znalezienia w szkole substancji psychoaktywnych.
• Procedura postępowania w przypadku dewastacji mienia szkolnego lub cudzej własności.
• Procedura postępowania wobec ucznia, którego zachowanie uniemożliwia prowadzenie zajęć.
• Procedura postępowania w przypadku telefonicznej groźby dotyczącej materiałów/urządzeń wybuchowych.

 

Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania się ucznia wobec innych uczniów, nauczycieli, pracowników szkoły.

 

1. Nauczyciel przerywa agresywne zachowanie ucznia (grupy uczniów).
2. Natychmiast informuje wychowawcę klasy o zdarzeniu.
3. Wychowawca przeprowadza rozmowę z uczniem/uczniami na temat zdarzenia, sporządza notatkę (opis zdarzenia, osoby uczestniczące, sprawca, poszkodowany).
4. Wychowawca informuje rodziców (opiekunów prawnych) ucznia/uczniów, uczestników zdarzenia o zaistniałej sytuacji (odnotowuje ten fakt w dzienniku).
5. W przypadku powtarzania się sytuacji wychowawca zgłasza ten fakt do koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole oraz powiadamia dyrektora szkoły o przypadkach szczególnie drastycznych zachowań agresywnych (stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia).
6. Wychowawca uczniów porozumieniu uczniów dyrektorem szkoły stosuje wobec ucznia/uczniów kary określone w Statucie Szkoły.

 

Procedura postępowania w przypadku agresji ucznia wobec nauczyciela

W przypadku agresji ucznia wobec nauczyciela, zarówno słownej jak i fizycznej ustala się poniższe etapy  postępowania.

 

1. Nauczyciel zwraca uwagę uczniowi, że jego zachowanie ma charakter agresywny.
   Reaguje na zachowanie agresywne ucznia w momencie, gdy takie zachowanie się pojawia.
2. Nauczyciel informuje ucznia oraz całą klasę, że zostały przekroczone normy i jakie konsekwencje grożą uczniowi za jej przekroczenie.
3. Nauczyciel rozmawia ze sprawcą agresji poza klasą. Nauczyciel planując spotkanie z uczniem powinien:

• ustalić niezbyt odległy termin spotkania, bo oczekiwanie na rozmowę będzie obciążające emocjonalnie,
• nazwać normy, jakie uczeń złamał,
• przeprowadzić rozmowę z wychowawcą klasy, pedagogiem, psychologiem, innymi nauczycielami mającymi dobry kontakt z uczniem,
• sporządzić (samodzielnie lub z pomocą innych nauczycieli) listę pozytywnych cech ucznia pomocną w trakcie rozmowy z uczniem,
• określić czas i miejsce umożliwiające spokojną rozmowę,
• określić cel rozmowy (wyjaśnić przyczyny złego zachowania ucznia, doprowadzić do tego, by podobne zachowania nie powtarzały się).

W rozmowie ze sprawcą agresji nauczyciel powinien:

• stworzyć klimat sprzyjający nawiązywaniu więzi (zacząć od pozytywnych informacji wykorzystując wcześniej przygotowaną listę pozytywnych cech ucznia),
• powstrzymać się od obwiniania, zawstydzania, grożenia i potępiania,
• wyjaśnić powody rozmowy,
• mówić o faktach, konkretnych zachowaniach, nie uogólniać,
• wysłuchać, co ma do powiedzenia uczeń,
• powiedzieć, jakie złamał normy i zasady, oraz jaką szkodę poniósł nauczyciel w związku z jego zachowaniem,
• powiedzieć, jakie uczeń poniesie konsekwencje (powinny być one powiązane z tym, co zrobił i zmierzać w kierunku naprawienia wyrządzonej szkody lub krzywdy). Sposób, w jaki to zrobi, może być ustalony wspólnie z nauczycielem,
• powiedzieć o dalszych krokach, jakie nauczyciel zamierza podjąć.

Nauczyciel może dać sprawcy agresji możliwość dokonania wyboru: albo zacznie przestrzegać przyjęte w szkole zasady, albo sprawa zostanie przedstawiona wychowawcy i dyrektorowi szkoły zgodnie z przyjętymi w szkole procedurami postępowania wobec uczniów, którzy nie respektują przyjętych norm.

4. Nauczyciel informuje wychowawcę klasy o przebiegu rozmowy i przyjętych ustaleniach. Po przeprowadzonej rozmowie utrzymuje osobisty kontakt z uczniem, interesuje się jego postępami w nauce, zainteresowaniami, sytuacją rodzinną.Jeśli pojedyncze uwagi nie dają efektu i uczeń wciąż jest agresywny:
5. Wychowawca klasy regularnie rozmawia z agresywnym uczniem i włącza do współpracy pedagoga i rodziców.
6. Wychowawca  klasy informuje dyrektora o agresywnym zachowaniu ucznia wobec nauczyciela.
7. Dyrektor szkoły w obecności pedagoga i wychowawcy klasy spisuje z uczniem i jego rodzicami umowę o oczekiwaniach wobec ucznia i konsekwencjach za ich łamanie.
8. Wychowawca i pedagog, psycholog czuwają nad przestrzeganiem przez ucznia przyjętych ustaleń.
9. Wychowawca wymierza przewidziane w statucie sankcje w razie niewywiązywania się ucznia z umowy.
10. Dyrektor omawia z nauczycielami problem agresji ucznia wobec nauczyciela.
    Wychowawcy klas omawiają problem z uczniami klasy (godzina do dyspozycji wychowawcy klasy) i rodzicami/opiekunami (zebranie rodziców).

 

Procedura postępowania w przypadku przedłużającej się nieobecności ucznia na zajęciach lekcyjnych.

 

Działania wychowawcy:

 

1. Rodzic/opiekun ma obowiązek poinformować szkołę o przyczynach nieobecności dziecka.
2. Jeżeli przez dwa tygodnie nie ma informacji od rodziców o przyczynach nieobecności dziecka wychowawca ma obowiązek rozpoznać przyczynę nieobecności ucznia w szkole, poprzez nawiązanie kontaktu z rodzicami, opiekunami prawnymi lub uczniem (telefon, wyjście do domu, list polecony z podpisem dyrektora szkoły).

3. Dyrektor szkoły zobowiązuje ucznia do regularnego uczęszczania na zajęcia szkolne na piśmie.

4. W przypadku niedotrzymania przez ucznia i rodziców pisemnego zobowiązania, dyrektor wszczyna proces administracyjno-prawny (sąd rodzinny i nieletnich, organ prowadzący szkołę, może zawiadomić policję).

 

III.

Procedura postępowania w przypadku uczniowskich wagarów czy samowolnego opuszczenia szkoły.

 

1. Wychowawca na bieżąco powiadamia telefonicznie rodziców (opiekunów prawnych) o nieobecnościach ucznia na lekcjach.

2. Ustala we współpracy z koordynatorem ds. bezpieczeństwa w szkole oraz dyrektorem szkoły przyczynę wagarów i miejsca pobytu ucznia w czasie nieobecności w szkole.

3. Wzywa do szkoły rodziców (opiekunów prawnych) ucznia i przeprowadza rozmowę z rodzicami w obecności ucznia. Zobowiązuje ucznia do zaniechania wagarów lub samowolnego opuszczania szkoły, a rodziców do kontrolowania frekwencji dziecka. Ustala z rodzicami strategię postępowania. Sporządza notatkę z przeprowadzonej rozmowy podpisaną przez rodzica i ucznia (do teczki wychowawcy).

4. W przypadku braku poprawy i częstej nieobecności ucznia spowodowanej wagarami informuje o zdarzeniu dyrektora szkoły.

5. Dyrektor szkoły wzywa rodziców na rozmowę celem wyjaśnienia sytuacji i poinformowania rodziców (prawnych opiekunów) ucznia o konsekwencjach

wynikających z nie realizacji obowiązku szkolnego przez dziecko.

6. W sytuacji, gdy szkoła wykorzysta wszystkie dostępne jej środki oddziaływań wychowawczych, a ich zastosowanie nie przynosi oczekiwanych rezultatów, dyrektor szkoły powiadamia pisemnie sąd rodzinny lub policję oraz organ prowadzący.

 

Procedura postępowania w przypadku złamania przez ucznia zakazu korzystania w czasie zajęć lekcyjnych z telefonu komórkowego, dyktafonu, aparatu fotograficznego lub innego urządzenia służącego do rejestrowania dźwięku i obrazu.

 

1. Nauczyciel ma obowiązek zareagować w przypadku, gdy bez jego zgody na zajęciach lekcyjnych uczeń korzysta z telefonu komórkowego, dyktafonu, aparatu fotograficznego bądź innego urządzenia służącego do rejestrowania dźwięku i obrazu.

2. W przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że w/w sprzęt został wykorzystany do zarejestrowania dźwięku lub obrazu na zajęciach ma prawo żądać od ucznia ujawnienia nagrania i przekazania mu sprzętu użytego do rejestracji (w obecności innej osoby dorosłej).
3. W przypadku, gdy nauczyciel jest pewien, że doszło do rejestracji lub gdy uczeń odmawia ujawnienia nagrania nauczyciel powiadamia o tym fakcie wychowawcę i dyrektora szkoły. Zabezpiecza sprzęt wykorzystany do rejestracji w celu uniemożliwienia jej skasowania i przekazuje go wychowawcy, koordynatorowi ds. bezpieczeństwa w szkole lub dyrektorowi szkoły.
4. Wychowawca, koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektor szkoły przeprowadzają rozmowę z uczniem, ustalają okoliczności i cel użycia przez niego sprzętu rejestrującego na lekcji i za jego zgodą odtwarzają ewentualne nagranie.
5. W przypadku, gdy uczeń nadal odmawia ujawnienia nagrania lub nie chciał dobrowolnie przekazać sprzętu nauczycielowi, wychowawca wzywa do szkoły rodziców (prawnych opiekunów) ucznia i przekazuje im uzyskane informacje o zdarzeniu. Przeprowadza rozmowę z uczniem w obecności rodziców, zobowiązuje go do natychmiastowego skasowania ewentualnego nagrania i wyjaśnia konsekwencje związane z jego upowszechnianiem lub opublikowaniem. Wychowawca sporządza notatkę z rozmowy (do teczki wychowawcy).

W obecności ucznia przekazuje rodzicom zatrzymany sprzęt.

6. W przypadku, gdy uczeń ponownie złamie zakaz rejestrowania zajęć lekcyjnych bez zgody nauczyciela lub upowszechnia bądź publikuje dokonane nagrania (np. w Internecie) podlega karom statutowym.

 

Procedura postępowania w sytuacjach, gdy rodzice/opiekunowieodmawiają współpracy ze szkołą lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (rodzice uzależnieni od alkoholu, narkotyków lub przejawiający zachowania mogące świadczyć o zaburzeniach psychicznych, dziecko jest uczestnikiem lub ofiarą przemocy domowej, nieuregulowana jest sytuacja prawna dziecka).

 

1. Nauczyciel/wychowawca powiadamia o zaobserwowanej sytuacji koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole oraz dyrektora szkoły, z którym udaje się na wywiad środowiskowy do miejsca zamieszkania ucznia.
2. Problem zostaje objęty pracą zespołu wychowawczego w celu udzielenia pomocy dziecku.

3. Dyrektor szkoły nawiązuje współpracę z GOPS oraz informuje na piśmie o sprawie sąd rodzinny.

 

Procedura postępowania w przypadku przyniesienia przez ucznia papierosów lub ich palenia na terenie szkoły.

 

1. Osoba, która zauważy ucznia palącego papierosy na terenie szkoły powinna poinformować wychowawcę.
2. Wychowawca w obecności innej osoby dorosłej ma prawo zażądać, aby uczeń przekazał mu papierosy, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni we własnej odzieży. (Nauczyciel nie ma prawa samodzielnie wykonywać czynności przeszukania odzieży, ani teczki ucznia – jest to czynność zastrzeżona wyłącznie dla policji).
3. Wychowawca zabezpiecza papierosy i dopilnowuje, by sprawca uporządkował miejsce zdarzenia.
4. Wychowawca rozmawia z uczniem o zdarzeniu oraz wzywa do szkoły rodziców (prawnych opiekunów) ucznia i przekazuje im informację o paleniu papierosów przez dziecko.
5. Przeprowadza rozmowę z uczniem w ich obecności, zobowiązuje ucznia do zaniechania negatywnego postępowania, rodziców zaś do szczególnego nadzoru nad dzieckiem. Sporządza notatkę o zaistniałym incydencie, która podpisuje rodzic (opiekun) dziecka (do teczki wychowawcy).

6. W przypadku nasilenia się zjawiska u jednego lub grupy uczniów, wychowawca powiadamia koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły oraz stosuje wobec wychowanków kary określone w Statucie Szkoły.

 

VII.

Procedura postępowania w przypadku, gdy nauczyciel uzyska informacje, że uczeń używa alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, bądź przejawia inne zachowania świadczące o demoralizacji.

 

1. Nauczyciel zobowiązany jest do przekazania uzyskanej informacji wychowawcy klasy.
2. Wychowawca informuje o fakcie koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole oraz dyrektora szkoły.
3. Wychowawca wzywa do szkoły rodziców (opiekunów prawnych) ucznia i przekazuje im uzyskaną informację. Przeprowadza rozmowę z rodzicami oraz uczniem, w ich obecności. W przypadku potwierdzenia informacji, zobowiązuje ucznia do zaniechania negatywnego postępowania, rodziców zaś bezwzględnie do szczególnego nadzoru nad dzieckiem. W toku interwencji profilaktycznej może zaproponować rodzicom skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki i udział dziecka w programie terapeutycznym.

4. W przypadku, gdy rodzice odmówią współpracy, a nadal z wiarygodnych źródeł napływają informacje o przejawach demoralizacji dziecka, dyrektor szkoły pisemnie powiadamia sąd rodzinny lub policję (specjalistę ds. nieletnich).
5. Podobnie w sytuacji, gdy szkoła wykorzysta wszystkie dostępne jej środki oddziaływań wychowawczych (rozmowy z uczniem i rodzicami, ostrzeżenia przed konsekwencjami, spotkania z pedagogiem i psychologiem itp.), a ich zastosowanie nie przynosi oczekiwanych rezultatów, dyrektor szkoły powiadamia sąd rodzinny lub policję (specjalistę ds. nieletnich).

 

VIII.

Procedura postępowania w przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że na terenie szkoły znajduje się uczeń będący pod wpływem alkoholu lub narkotyków.

 

1. Nauczyciel powiadamia o swoich przypuszczeniach wychowawcę klasy.
2. Zapewnia uczniowi opiekę, odizolowuje go od innych uczniów, stwarza warunki, w których nie będzie zagrożone życie i zdrowie dziecka. (Nie należy zostawiać ucznia samego).
3. Wychowawca powiadamia o zaistniałej sytuacji koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły.

4. Wychowawca i dyrektor szkoły przeprowadzają rozmowę z uczniem (w miarę jego psychofizycznych możliwości) w celu ustalenia ilości wypitego alkoholu lub zażytego środka, sposobu jego pozyskania i źródła pochodzenia. Ustalają miejsce spożycia oraz współuczestników zdarzenia. Ewentualnie organizują udzielenie uczniowi pomocy medycznej.
5. Wychowawca zawiadamia rodziców (prawnych opiekunów) dziecka o obowiązku niezwłocznego odebrania ucznia ze szkoły. Gdy rodzice (opiekunowie) odmawiają odebrania dziecka, o jego pozostaniu w szkole, przewiezieniu do placówki służby zdrowia czy przekazaniu do dyspozycji funkcjonariuszom policji decyduje dyrektor szkoły w porozumieniu z lekarzem, który ustala aktualny stan zdrowia ucznia. Za zgodą dyrektora szkoły uczeń zostaje przekazany pod opiekę odpowiednich organów.
6. Dyrektor szkoły zawiadamia policję, gdy rodzice ucznia będącego pod wpływem alkoholu (odurzenia) odmawiają przyjścia do szkoły, a jest on agresywny bądź swoim zachowaniem daje powód do zgorszenia lub zagraża życiu i zdrowiu innych. W przypadku stwierdzenia stanu nietrzeźwości (odurzenia) policja ma prawo przewiezienia ucznia do izby wytrzeźwień lub policyjnych pomieszczeń dla osób zatrzymanych – na czas niezbędny do wytrzeźwienia (maksymalnie – 24 godziny). O fakcie umieszczenia informuje się rodziców (opiekunów prawnych) oraz sąd rodzinny.
7. Wychowawca wspólnie z koordynatorem ds. bezpieczeństwa w szkole ustalają okoliczności zdarzenia, sporządzają notatkę o zajściu, którą podpisują rodzice (prawni opiekunowie) ucznia (do teczki wychowawcy).
8. Wychowawca, koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektor szkoły ustalają wobec ucznia karę określoną w Statucie szkoły.
9. W sytuacji, gdy powtarzają się przypadki, w których uczeń znajduje się pod wpływem alkoholu lub narkotyków na terenie szkoły dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym na piśmie policji (specjalisty ds. nieletnich) i sądu rodzinnego.

10. Wychowawca przekazuje rodzicom informacje o możliwości skorzystania ze specjalistycznej pomocy pedagogiczno-psychologicznej dotyczącej uzależnień.

 

Procedura postępowania, gdy nauczyciel (pracownik szkoły) znajduje na terenie szkoły substancję przypominająca wyglądem narkotyk. 

 

1. Nauczyciel zachowując środki ostrożności zabezpiecza substancję przed dostępem do niej niepowołanych osób oraz jej ewentualnym zniszczeniem do czasu przyjazdu policji.

2. O ile to możliwe próbuje ustalić (w zakresie działań pedagogicznych) do kogo znaleziona substancja należy.
3. Powiadamia o zaistniałym zdarzeniu koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły, który wzywa policję.
4. Po przyjeździe policji dyrektor szkoły niezwłocznie przekazuje zabezpieczoną substancję i przekazuje informacje dotyczące szczegółów zdarzenia.

 

Procedura postępowania, gdy nauczyciel podejrzewa, że uczeń posiada przy sobie substancję przypominająca narkotyk.

 

1. Nauczyciel w obecności innej osoby dorosłej ma prawo zażądać, aby uczeń przekazał mu substancję, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni we własnej odzieży ewentualnie innych przedmiotów budzących podejrzenie, co do ich związku z poszukiwaną substancją. (Nauczyciel nie ma prawa samodzielnie wykonywać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia – jest to czynność zastrzeżona wyłącznie dla policji!)
2. O swoich spostrzeżeniach powiadamia koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły oraz rodziców (prawnych opiekunów) ucznia i wzywa ich do natychmiastowego stawiennictwa.
3. W przypadku, gdy uczeń, mimo żądań, odmawia przekazania nauczycielowi substancji i pokazania zawartości teczki, dyrektor szkoły wzywa policję, która przeszukuje odzież i przedmioty należące do ucznia oraz zabezpiecza znalezioną substancję i zabiera ją do ekspertyzy.
4. Jeżeli uczeń wyda substancję dobrowolnie, dyrektor szkoły po odpowiednim zabezpieczeniu, zobowiązany jest przekazać ją policji. Wcześniej próbuje ustalić, w jaki sposób i od kogo, uczeń nabył substancję. Całe zdarzenie dokumentuje, sporządzając notatkę z ustaleń i spostrzeżeń.

 

Procedura postępowania w przypadku stwierdzenia faktu kradzieży przez ucznia.

 

1. Wychowawca zawiadamia o zdarzeniu koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora.
2. We współpracy z koordynatorem ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektorem szkoły ustala okoliczności kradzieży dokonanej przez wychowanka (z zachowaniem nietykalności osobistej ucznia).
3. Wzywa rodziców (opiekunów prawnych) sprawcy, przeprowadza rozmowę z uczniem w ich obecności, z której sporządza notatkę podpisaną przez rodziców (do teczki wychowawcy).
4. Sprawca podejmuje zadośćuczynienie poszkodowanemu w kradzieży.
5. Wychowawca w porozumieniu z koordynatorem ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektorem szkoły ustala dla ucznia karę określoną w Statucie Szkoły.

 

XII.

Procedura postępowania wobec ucznia – sprawcy czynu karalnego lub przestępstwa.

 

1. Nauczyciel będący świadkiem czynu niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły.
2. Przekazuje sprawcę czynu (o ile jest znany i przebywa na terenie szkoły) pod opiekę dyrektorowi szkoły.
3. Zabezpiecza ewentualne dowody przestępstwa (np. ostre narzędzia, przedmioty kradzieży itp.)
4. We współpracy z koordynatorem ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektorem ustala okoliczności czynu i ewentualnych świadków zdarzenia.
5. Dyrektor szkoły powiadamia rodziców (opiekunów prawnych) ucznia-sprawcy.
6. Dyrektor szkoły niezwłocznie powiadamia policję w przypadku, gdy sprawa jest poważna (rozbój, uszkodzenie ciała itp.) lub sprawca nie jest uczniem szkoły i jego tożsamość nie jest nikomu znana.

 

XIII.

Postępowanie nauczyciela wobec ucznia, który stał się ofiarą czynu karalnego.

 

1. Nauczyciel udziela pierwszej pomocy (przedmedycznej), bądź zapewnia jej udzielenia poprzez wezwanie pogotowia w przypadku, kiedy ofiara doznała obrażeń.

2. Niezwłocznie powiadamia koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole oraz dyrektora szkoły.

3. Dyrektor szkoły powiadamia rodziców (opiekunów prawnych).
4. Dyrektor szkoły niezwłocznie wzywa policję w przypadku, kiedy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenia okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia.

 

XIV.

Procedura postępowania w przypadku uzyskania informacji o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu na terenie szkoły.

 

(Wybrane kategorie przestępstw z Kodeksu karnego ścigane z urzędu: udział w bójce lub pobiciu, doprowadzenie małoletniego poniżej 15 lat do obcowania lub poddania się innej czynności seksualnej, znęcanie się, naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza,wywieranie wpływu na świadka, kradzież, kradzież z włamaniem, rozbój, kradzież rozbójnicza, wymuszenie rozbójnicze, przywłaszczenie, oszustwo).

1. Osoba będąca świadkiem lub posiadająca informację o popełnieniu ww. przestępstw natychmiast powiadamia koordynatora ds. bezpieczeństwa w szkole i dyrektora szkoły.

2. Dalsze działania podejmuje dyrektor szkoły.

 

Procedura postępowania w przypadku otrzymania podejrzanej paczki lub koperty oraz telefonu ostrzegającego przed niebezpieczeństwem.

 

1. Nie wolno:

• opróżniać zawartości wszelkich podejrzanych przesyłek, nie przenosić paczki lub koperty,
• wdychać oparów, dotykać, sprawdzać smaku, przypatrywać się z bliska,
• zlekceważyć niebezpieczeństwa i zataić informacji

2. Należy:

• zabezpieczyć teren, uniemożliwić dostęp uczniom,
• niezwłocznie powiadomić dyrektora szkoły.

3. Dyrektor szkoły powiadamia policję i straż pożarną oraz podejmuje decyzję o ewentualnej ewakuacji szkoły.

 

XVI.

Procedura postępowania w przypadku prób samobójczych lub samobójstwa ucznia.

 

1. Każdy pracownik Szkoły Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach ma obowiązek zareagowania na jakikolwiek sygnał o ryzyku zachowania autodestrukcyjnego u ucznia. W przypadku zaobserwowania lub powzięcia informacji, że uczeń planuje podjąć lub podjął próbę samobójczą każdy pracownik powinien niezwłocznie poinformować o tym dyrektora szkoły.

1. Postępowanie w przypadku stwierdzenia występowania u ucznia czynników wskazujących na ryzyko zachowań samobójczych.

2. O wysokim ryzyku zachowań samobójczych świadczyć może wystąpienie przynajmniej jednego z poniższych czynników:

• mówienie o poczuciu beznadziejności, bezradności, braku nadziei,
• mówienie wprost lub pośrednio o samobójstwie, pisanie listów pożegnalnych lub testamentu,
• pozbywanie się osobistych i cennych dla ucznia przedmiotów,
• unikanie kontaktów z bliskimi kolegami, izolacja, zamykanie się w sobie,
• zaniechanie zajęć, które dotychczas sprawiały uczniowi przyjemność,
• przejawianie dużych zmian charakteru, nastroju, występowanie nietypowych zachowań,
• przejawianie innych zachowań ryzykownych: okaleczanie się, zażywanie narkotyków, spożywanie alkoholu,
• przejawianie zainteresowania tematyką śmierci, umierania itp.,
• podejmowanie w przeszłości prób samobójczych,
• fascynacja znanymi osobami (np. gwiazdami popkultury), które popełniły samobójstwo.

3. Po zdiagnozowaniu sytuacji zagrożenia, wychowawca i dyrektor szkoły podejmują odpowiednie działania interwencyjne:

• jednoznacznie ustalają , które z w/w przesłanek występują u danego ucznia,
• przeprowadzają analizę sytuacji szkolnej i rodzinnej ucznia w celu wstępnego ustalenia przyczyn, kontaktują się z rodzicami w celu ustalenia przyczyn zmian w zachowaniu ucznia,
• przekazują informację o zagrożeniu rodzicom/opiekunom,
• ustalają z rodzicami/opiekunami zasady wzajemnych kontaktów, proponują pomoc psychoterapeutyczną na terenie szkoły lub poza nią.

1. Postępowanie w przypadku powzięcia informacji, że uczeń zamierza popełnić samobójstwo (informacja od samego ucznia, kolegów, rodziny, osób postronnych)

4. Po zdiagnozowaniu sytuacji zagrożenia wychowawca oraz dyrektor szkoły podejmują następujące działania:

• nie pozostawiają ucznia samego, próbują przeprowadzić go w ustronne, bezpieczne miejsce,
• informują o zaistniałej sytuacji i zagrożeniu rodziców/opiekunów,
• przekazują dziecko pod opiekę rodziców (prawnych opiekunów) lub jeżeli przyczyną zagrożenia jest sytuacja domowa ucznia odpowiednim instytucjom (np. policji).

1. Postępowanie w przypadku powzięcia informacji, że uczeń podjął próbę samobójczą.

5. Po powzięciu informacji, że uczeń podjął próbę samobójczą dyrektor szkoły, wychowawca, koordynator ds. bezpieczeństwa w szkole podejmują następujące działania:

• jeśli próba samobójcza ma miejsce w szkole, wychowawca (nauczyciel, pracownik) powiadamia o tym fakcie dyrektorowi szkoły, a ta rodzica/opiekuna prawnego,
• dyrektor szkoły oraz wychowawca dokonują oceny sytuacji i przeprowadzają rozmowę wspierająca z uczniem i rodzicami oraz przekazują informacje dotyczące pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
• jeśli próba samobójcza ma miejsce w domu, a rodzic poinformował o zajściu szkołę, dyrektor szkoły przekazuje rodzicom informacje dotyczące pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
• o próbie samobójczej dyrektor informuje Radę Pedagogiczną pod rygorem tajemnicy w celu podjęcia wspólnych działań oraz obserwacji zachowania ucznia po jego powrocie do szkoły przez wszystkich nauczycieli,
• wychowawca planuje dalsze działania mające na celu zapewnienie uczniowi bezpieczeństwa w szkole, atmosfery życzliwości i wsparcia oraz przekazują rodzicom informacje o możliwościach uzyskania pomocy psychologiczno-pedagogicznej poza szkołą,
• w przypadku śmierci ucznia w wyniku samobójstwa dyrektor szkoły informuje organ prowadzący i nadzorujący szkołę o zaistniałej sytuacji,
• pedagog szkolny oraz wychowawcy udzielają pomocy psychologiczno-pedagogicznej innym uczniom szkoły.

 

XVII.

Szczegółowe procedury reagowania w sytuacjach cyberprzemocy

 

Jednym z ważnych zadań szkoły jest przygotowanie i stosowanie algorytmu interwencji w przypadku cyberprzemocy, uwzględniającego potrzeby i realia szkolne. Proponowana poniżej procedura zawiera zasady postępowania pracowników szkoły w sytuacji ujawnienia cyberprzemocy. Jest podpowiedzią, jak i kiedy nauczyciele (dyrektor szkoły) powinni reagować wobec ofiar, sprawców i świadków oraz w jaki sposób współpracować z rodzicami/opiekunami tych uczniów.

 

1. Ujawnienie przypadku cyberprzemocy

Informacja o tym, że w szkole miała miejsce cyberprzemoc, może pochodzić z różnych źródeł. Osobą zgłaszającą fakt prześladowania może być poszkodowany uczeń, jego rodzice lub inni uczniowie – świadkowie zdarzenia, nauczyciele. Niezależnie od tego, kto zgłasza przypadek cyberprzemocy, procedura interwencyjna obejmuje:

• udzielenie wsparcia ofierze przemocy;
• zabezpieczenie dowodów i ustalenie okoliczności zdarzenia;
• wyciągnięcie konsekwencji wobec sprawcy przemocy oraz praca nad zmianą postawy ucznia.

1. Ustalenie okoliczności zdarzenia

Wszystkie przypadki przemocy, a więc także przemocy z wykorzystaniem mediów elektronicznych, powinny zostać właściwie zbadane, zarejestrowane i udokumentowane.

1. Jeśli wiedzę o zajściu posiada nauczyciel nie będący wychowawcą, powinien przekazać informację wychowawcy klasy, który w formie notatki służbowej informuje o fakcie dyrektora. W notatce powinny być wyszczególnione załączniki-dowody, wydruki nagrania itp.
2. Dyrektor wspólnie z wychowawcą powinni dokonać analizy zdarzenia i zaplanować dalsze postępowanie.

3. Do zadań szkoły należy także ustalenie okoliczności zdarzenia i ewentualnych świadków.

III. Zabezpieczenie dowodów

1. Wszelkie dowody cyberprzemocy powinny zostać zabezpieczone i zarejestrowane. Należy zanotować datę i czas otrzymania materiału, treść wiadomości oraz, jeśli to możliwe, dane nadawcy (nazwę użytkownika, adres e-mail, numer telefonu komórkowego itp.) lub adres strony www, na której pojawiły się szkodliwe treści czy profil.

2. Takie zabezpieczenie dowodów nie tylko ułatwi dalsze postępowanie dostawcy usługi (odnalezienie sprawcy, usunięcie szkodliwych treści z serwisu), ale również stanowi materiał, z którym powinny się zapoznać wszystkie zaangażowane w sprawę osoby: dyrektor, rodzice, a wreszcie policja, jeśli doszło do złamania prawa.

Rejestracja dowodów cyberprzemocy

W kwestii rejestracji dowodów cyberprzemocy należy poprosić o pomoc nauczycieli informatyki i zajęć komputerowych.

1. Identyfikacja sprawcy

Jeśli ustalenie sprawcy nie wiąże się z większymi problemami to sprawa jest prosta. Może się zdarzyć, że ustalenie sprawcy na etapie postępowania szkolnego jest niemożliwe. W takiej sytuacji należy powiadomić dyrektora a ten kontaktuje się z dostawcą usługi w celu usunięciaz sieci kompromitujących lub krzywdzących materiałów. Do podjęcia takiego działania zobowiązuje administratora serwisu art. 14 Ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.

W przypadku, gdy zostało złamane prawo, a tożsamości sprawcy nie udało się ustalić, należy bezwzględnie skontaktować się z policją.

1. Działania wobec sprawcy cyberprzemocy

Gdy sprawca cyberprzemocy jest znany i jest on uczniem szkoły, wychowawca pełniący w szkole rolę koordynatora działań wychowawczych wobec uczniów wymagających szczególnej uwagi powinien podjąć dalsze działania.

1. Rozmowa z uczniem-sprawcą przemocy o jego zachowaniu:

• celem rozmowy powinno być ustalenie okoliczności zajścia, wspólne zastanowienie się nad jego przyczynami i poszukanie rozwiązania sytuacji konfliktowej;
• sprawca powinien otrzymać jasny i zdecydowany komunikat o tym, że szkoła nie akceptuje żadnych form przemocy;
• należy omówić z uczniem skutki jego postępowania i poinformować o konsekwencjach regulaminowych, które zostaną wobec niego zastosowane;
• sprawca powinien zostać zobowiązany do zaprzestania swojego działania i usunięcia z sieci szkodliwych materiałów;
• ważnym elementem rozmowy jest też określenie sposobów zadośćuczynienia wobec ofiary cyberprzemocy;
• jeśli w zdarzeniu brała udział większa grupa uczniów, należy rozmawiać z każdym z nich z osobna, zaczynając od lidera grupy;
• nie należy konfrontować sprawcy i ofiary cyberprzemocy.

1. Powiadomienie rodziców sprawcy i omówienie z nimi zachowania dziecka:

• rodzice/opiekunowie sprawcy powinni zostać poinformowani o przebiegu zdarzenia i zapoznani z materiałem dowodowym, a także z decyzją w sprawie dalszego postępowania i podjętych przez szkołę środkach dyscyplinarnych wobec ich dziecka;
• w miarę możliwości należy starać się pozyskać rodziców do współpracy i ustalić jej zasady;
• warto wspólnie z rodzicami/opiekunami opracować projekt kontraktu dla dziecka, określającego zobowiązania ucznia, rodziców i przedstawiciela szkoły oraz konsekwencje nieprzestrzegania przyjętych wymagań i terminy realizacji zadań zawartych w umowie.

VII. Objęcie sprawcy opieką psychologiczno-pedagogiczną:

• praca ze sprawcą powinna zmierzać w kierunku pomocy uczniowi w zrozumieniu konsekwencji swojego zachowania, w zmianie postawy i postępowania ucznia, w tym sposobu korzystania z nowych technologii.

VIII. Zastosowanie środków dyscyplinarnych wobec sprawcy cyberprzemocy

1. Cyberprzemoc powinna podlegać sankcjom określonym w wewnętrznych przepisach szkoły.
2. Szkoła może tu stosować konsekwencje przewidziane dla sytuacji „tradycyjnej” przemocy.

Warto jednak rozszerzyć repertuar dostępnych środków, np. o czasowy zakaz korzystania ze szkolnej pracowni komputerowej w czasie wolnym i przynoszenia do szkoły akcesoriów elektronicznych (PSP, mp3) itp.

3. Należy pamiętać, iż celem sankcji wobec sprawcy jest:

• zatrzymanie przemocy i zapewnienie poczucia bezpieczeństwa poszkodowanemu uczniowi;
• wzbudzenie refleksji na temat swojego zachowania, zrozumienie krzywdy, jaką spowodował, i powstrzymanie przed podobnym zachowaniem w przyszłości;
• pokazanie społeczności szkolnej, że cyberprzemoc nie będzie tolerowana i że szkoła jest w stanie efektywnie zareagować w tego rodzaju sytuacji.

4. Podejmując decyzję o rodzaju kary, należy wziąć pod uwagę:

• rozmiar i rangę szkody – czy materiał został upubliczniony w sposób pozwalający na dotarcie do niego wielu osobom (określa to rozmiar upokorzenia, jakiego doznaje ofiara), czy trudno jest wycofać materiał z sieci itp.;
• czas trwania prześladowania – czy było to długotrwałe działanie, czy pojedynczy incydent;
• świadomość popełnianego czynu – czy działanie było zaplanowane, a sprawca był świadomy, że wyrządza krzywdę koledze (niektóre akty cyberprzemocy popełniane są nieświadomie lub z niewielką świadomością konsekwencji), jak wiele wysiłku włożył w ukrycie swojej tożsamości itp.;
• motywację sprawcy – należy sprawdzić, czy działanie sprawcy nie jest działaniem odwetowym w odpowiedzi na uprzednio doświadczone prześladowanie;
• rodzaj rozpowszechnianego materiału.

1. Działania wobec ofiary cyberprzemocy.

Wsparcie psychiczne

Podobnie jak w przypadku innych form przemocy, ofiara cyberprzemocy potrzebuje pomocy i emocjonalnego wsparcia ze strony dorosłych. Musi także wiedzieć, że szkoła podejmie odpowiednie kroki w celu rozwiązania problemu.

Podczas rozmowy z uczniem – ofiarą cyberprzemocy:

• zapewnij go, że dobrze zrobił, mówiąc Ci o tym, co się stało,
• powiedz, że widzisz i rozumiesz, że jest mu trudno ujawnić to, co go spotkało,
• powiedz mu, że nikt nie ma prawa tak się zachowywać wobec niego,
• zapewnij go, że szkoła nie toleruje żadnej formy przemocy i że postarasz się mu pomóc, uruchamiając odpowiednie procedury interwencyjne,
• bądź uważny na pozawerbalne przejawy uczuć dziecka – zażenowanie, skrępowanie, wstyd, lęk, przerażenie, smutek, poczucie winy.

 

Porada

Uczeń będący ofiarą cyberprzemocy powinien otrzymać poradę, jak ma się zachować, aby zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa i nie doprowadzić do eskalacji prześladowania.

Poradź uczniowi, aby:

• nie utrzymywał kontaktu ze sprawcą, nie odpowiadał na maile, telefony itp.
• nie kasował dowodów: e-maili, SMS-ów, MMS-ów, zdjęć, filmów i przedstawił je tobie lub innej osobie dorosłej,
• zastanowił się nad zmianą swoich danych kontaktowych w komunikatorach, zmianą adresu e-mail, numeru telefonu komórkowego itp.,
• jeśli korzysta z komunikatora, to ustawił go tak, żeby nikt spoza listy kontaktów nie mógł się z nim połączyć.

 

XVIII.

Procedura postępowania nauczyciela wobec ucznia – ofiary przemocy w Szkole Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach lub poza nią bądź innego czynu karalnego.

 

1. W przypadku stwierdzenia, że uczeń stał się ofiarą przemocy ze strony rówieśników lub osób dorosłych, nauczyciel – wychowawca jest zobowiązany do udzielenia mu pierwszej pomocy przedmedycznej lub wezwania lekarza, jeśli jest taka potrzeba.
2. Uczniowi, który jest ofiarą przemocy lub zostały naruszone jego prawa zawarte w Konwencji Praw Dziecka, należy w miarę możliwości, jak najszybciej zapewnić opiekę psychologiczną.
3. O zaistniałym fakcie wychowawca niezwłoczne powiadamiają Dyrektora Szkoły oraz rodziców/prawnych opiekunów ucznia.
4. W przypadku, gdy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenia okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia, wychowawca w porozumieniu z Dyrektorem Szkoły powiadamiają policję.

W innych przypadkach powiadomienie policji może nastąpić później np. w formie pisemnej.

5. Wychowawca sporządza notatkę opisującą zdarzenie i przekazuje ją koordynatorowi bezpieczeństwa.
6. Wychowawca w porozumieniu z innymi zainteresowanymi osobami, ustalają i wdrażają dalsze działania chroniące ofiarę przemocy.
7. W przypadku potwierdzonych informacji, które wskazują na stosowanie wobec dziecka przemocy w domu, wychowawca w porozumieniu z Dyrektorem Szkoły kieruje wniosek do Sądu Rodzinnego o wgląd w sytuację rodzinną dziecka oraz zgłasza zaistniały fakt na policji.
8. W przypadku powtarzających się zdarzeń przemocy stosowanej przez ucznia wobec kolegów oraz nieskuteczności podjętych działań i braku współpracy z rodziną, wychowawca, w porozumieniu z Dyrektorem Szkoły, kieruje wniosek do Sądu Rodzinnego o wgląd w sytuację rodzinną dziecka oraz zgłasza zaistniały fakt na policji.

 

XIX.

Procedury postępowania z uczniem przewlekle chorym

 

W sytuacji, gdy w szkole jest uczeń przewlekle chory, nauczyciel powinien:

1. Pozyskać od rodziców (opiekunów prawnych) ucznia szczegółowe informacje na temat jego choroby oraz wynikających z niej ograniczeń w funkcjonowaniu;
2. Zorganizować szkolenie kadry pedagogicznej i pozostałych pracowników szkoły
   w zakresie postępowania z chorym dzieckiem na co dzień oraz w sytuacji zaostrzenia objawów czy ataku choroby;
3. W porozumieniu z pielęgniarką lub lekarzem, wspólnie z pracownikami szkoły opracować procedury postępowania w stosunku do każdego chorego ucznia, zarówno na co dzień, jak i w przypadku zaostrzenia objawów czy ataku choroby.
4. Wspólnie z nauczycielami i specjalistami zatrudnionymi w szkole dostosować formy pracy dydaktycznej, dobór treści i metod oraz organizację nauczania do możliwości psychofizycznych tego ucznia, a także objąć go różnymi formami pomocy psychologicznopedagogicznej;
5. W przypadku nasilenia choroby u dziecka podczas pobytu w szkole dyrektor lub nauczyciel niezwłocznie informuje o zaistniałej sytuacji rodziców lub prawnych opiekunów.

 

DZIECKO Z ASTMĄ

POSTĘPOWANIE:

1. W przypadku wystąpienia duszności należy podać dziecku wziewny lek rozkurczający oskrzela zgodnie z zaleceniem lekarza.
2. W przypadku objawów ciężkiej duszności należy podać jednocześnie 2 dawki leku w aerozolu w odstępie 10-20 sekund.
3. Po wykonaniu 1 pierwszej inhalacji należy powiadomić rodziców dziecka o wystąpieniu zaostrzenia.
4. W przypadku duszności o dużym nasileniu powinno się wezwać Pogotowie Ratunkowe. W czasie oczekiwania na przyjazd karetki pogotowia dziecko wymaga ciągłego nadzoru osoby dorosłej.
5. Dodatkowo bardzo ważne jest zapewnienie dziecku spokoju oraz odizolowanie od osób trzecich.

NAKAZY:

1. Częste wietrzenie sal lekcyjnych.
2. Dziecko, które ma objawy po wysiłku, powinno przed lekcją wychowania fizycznego przyjąć dodatkowy lek.
3. Ćwiczenia fizyczne należy zaczynać od rozgrzewki.
4. W przypadku wystąpienia u dziecka objawów duszności należy przerwać wykonywanie wysiłku i pozwolić dziecku zażyć środek rozkurczowy.

 ZAKAZY:

1. Chorzy uczniowie nie powinni uczestniczyć w pracach porządkowych.
2. W okresie pylenia roślin dzieci z pyłkowicą nie mogą ćwiczyć na wolnym powietrzu oraz nie powinny uczestniczyć w planowanych wycieczkach poza określony teren.
3. Astma oskrzelowa wyklucza biegi na długich dystansach, wymagających długotrwałego, ciągłego wysiłku.
4. W klasach, gdzie odbywają się lekcje nie powinno być zwierząt futerkowych.

OGRANICZENIA:

1. Uczeń z astmą może okresowo wymagać ograniczenia aktywności fizycznej i dostosowania ćwiczeń do stanu zdrowia.
2. Dziecko uczulone na pokarmy powinno mieć adnotacje od rodziców, co może jeść w sytuacjach, które mogą wywołać pojawienie się objawów uczulenia.

OBSZARY DOZWOLONE I WSKAZANE DLA DZIECKA

1. Dzieci chore na astmę powinny uczestniczyć w zajęciach z wychowania fizycznego. wysportowane dziecko lepiej znosi okresy zaostrzeń choroby.
2. Uczeń z astmą nie powinien być trwale eliminowany z zajęć z wychowania fizycznego.
3. Dzieci z astmą mogą uprawiać biegi krótkie, a także gry zespołowe.
4. Dzieci z astmą mogą uprawiać gimnastykę i pływanie.
5. Dzieci z astmą mogą uprawiać większość sportów zimowych. Bardzo ważny jest dobry kontakt szkoły z rodzicami, po to, aby wspólnie zapewnić dziecku bezpieczne warunki nauki i pobytu w szkole. Pozwoli to zmniejszyć nadopiekuńczość rodziców,    a dziecku rozwijać samodzielność i zaufanie do własnych możliwości i umiejętności. Tylko współdziałanie szkoły z rodzicami i lekarzem prowadzącym pomoże prawidłowo funkcjonować dziecku z astmą oskrzelową w środowisku, gdzie spędza wiele godzin w ciągu dnia.

 

UCZEÑ Z CUKRZYCĄ

.

POSTĘPOWANIE PRZY HIPOGLIKEMII LEKKIEJ – dziecko jest przytomne, w pełnym kontakcie, współpracuje z nami, spełnia polecenia:

1. Sprawdzić poziom glukozy we krwi potwierdzając niedocukrzenie.
2. Podać węglowodany proste (sok owocowy, coca-cola, cukier spożywczy rozpuszczony w wodzie lub herbacie, glukoza w tabletkach, płynny miód.
3. NIE WOLNO Zastępować węglowodanów prostych słodyczami zawierającymi tłuszcze, jak np. czekolada, ponieważ utrudniają one wchłanianie glukozy z przewodu pokarmowego).
4. Ponownie oznaczyć glikemię po 10-15 minutach.
5. Zawsze należy dążyć do ustalenia przyczyny niedocukrzenia.

POSTĘPOWANIE PRZY HIPOGLIKEMII ŚREDNIO – CIĘŻKIEJ – dziecko ma częściowe zaburzenia świadomości, pozostaje w ograniczonym kontakcie z nami, potrzebuje  bezwzględnej pomocy osoby drugiej:

1. Oznaczyć glikemię i potwierdzić niedocukrzenie.
2. Jeżeli dziecko może połykać podać do picia płyn o dużym stężeniu cukru (np. 3-5 kostek cukru rozpuszczonych w ½ szklanki wody, coli, soku).
3. Jeżeli dziecko nie może połykać postępujemy tak jak w przypadku glikemii ciężkiej.

POSTĘPOWANIE PRZY HIPOGLIKEMII CIĘŻKIEJ – dziecko jest nieprzytomne, nie ma z nim żadnego kontaktu, nie reaguje na żadne bodźce, może mieć drgawki.

Dziecku, które jest nieprzytomne NIE WOLNO podawać niczego do picia ani do jedzenia do ust.

1. Układamy dziecko na boku.
2. Wstrzykujemy domięśniowo glukagon, jest to zastrzyk ratujący życie.
3. Wzywamy pogotowie ratunkowe.
4. Kontaktujemy się z rodzicami dziecka.
5. Dopiero gdy dziecko odzyska przytomność (po podaniu glukagonu powinno odzyskać przytomność po kilkunastu minutach) i jeżeli dziecko będzie w dobrym kontakcie można mu podać węglowodany doustnie (sok, cola, tabl. glukozy).

U dzieci leczonych pompą:

1. Zatrzymaj pompę.
2. Potwierdź hipoglikemię.
3. Jeżeli dziecko jest przytomne podaj węglowodany proste.
4. Odczekaj 10-15 minut i zbadaj ponownie poziom glukozy we krwi, jeżeli nie ma poprawy podaj ponownie cukry proste.
5. Jeżeli objawy ustąpią i kontrolny pomiar glikemii wskazuje podnoszenie się stężenia glukozy, włącz pompę i podaj kanapkę lub inne węglowodany złożone.
6. Jeżeli dziecko jest nieprzytomne lub ma drgawki połóż je w pozycji bezpiecznej, podaj domięśniowo zastrzyk z glukagonu i wezwij karetkę pogotowia. Po epizodzie hipoglikemii nie zostawiaj dziecka samego! Dziecko nie może podejmować wysiłku fizycznego dopóki wszystkie objawy hipoglikemii nie ustąpią!

OBJAWY HIPERGLIKEMII

1. Wzmożone pragnienie, potrzeba częstego oddawania moczu.
2. Rozdrażnienie, zaburzenia koncentracji.
3. Złe samopoczucie, osłabienie, przygnębienie, apatia. Jeżeli do ww. objawów dołączą: ból głowy, ból brzucha, nudności i wymioty, ciężki oddech. może to świadczyć o rozwoju kwasicy cukrzycowej. Należy wtedy bezzwłocznie:
4. Zbadać poziom glukozy.
5. Skontaktować się z rodzicami lub wezwać pogotowie.

POSTĘPOWANIE PRZY HIPERGLIKEMII

1. Podajemy insulinę (tzw. dawka korekcyjna),
2. Uzupełniamy płyny (dziecko powinno dużo pić, przeciętnie 1litr w okresie 1,5-2 godz., najlepszym płynem jest niegazowana woda mineralna),
3. Samokontrola (badanie moczu na obecność cukromoczu i ketonurii, po około 1 godz. należy dokonać kontrolnego pomiaru glikemii),
4. W razie stwierdzenia hiperglikemii dziecko nie powinno jeść, dopóki poziom glikemii nie obniży się.

Niezbędnik szkolny, czyli co uczeń z cukrzycą zawsze powinien mieć ze sobą w szkole:

1. Pen – „wstrzykiwacz” z insuliną.
2. Pompę insulinową, jeżeli jest leczone przy pomocy pompy.
3. Nakłuwacz z zestawem igieł.
4. Glukometr z zestawem pasków oraz gazików.
5. Plastikowy pojemnik na zużyte igły i paski.
6. Drugie śniadanie lub dodatkowe posiłki przeliczone na wymienniki np. przeznaczone na „zabezpieczenie” zajęć wf w danym dniu.
7. Dodatkowe produkty – soczek owocowy, tabletki z glukozą w razie pojawienia się objawów hipoglikemii.
8. Telefon do rodziców.
9. Informację w postaci kartki lub bransoletki na rękę, która informuje, że dziecko choruje na cukrzycę.
10. Glukagon (zestaw w pomarańczowym pudełku).

Szkolny kodeks praw dziecka z cukrzycą – każdemu dziecku z cukrzycą typu 1 należy zapewnić w szkole:

1. Możliwość zmierzenia poziomu glukozy na glukometrze w dowolnym momencie – także w trakcie trwania lekcji.
2. Możliwość podania insuliny.
3. Możliwość zmiany zestawu infuzyjnego w przypadku leczenia osobista pompą insulinową w odpowiednich warunkach zapewniających bezpieczeństwo i dyskrecję.
4. Właściwe leczenie niedocukrzenia zgodnie ze schematem ustalonym z pielęgniarką szkolną i rodzicami dziecka.
5. Możliwość spożycia posiłków o określonej godzinie, a jeśli istnieje taka potrzeba, nawet w trakcie trwania lekcji.
6. Możliwość zaspokojenia pragnienia oraz możliwość korzystania z toalety, także w czasie trwania zajęć lekcyjnych.
7. Możliwość uczestniczenia w pełnym zakresie w zajęciach wychowania fizycznego oraz różnych zajęciach pozaszkolnych, np. wycieczkach turystycznych, zielonych szkołach.

 

UCZEÑ Z PADACZKĄ

W RAZIE WYSTĄPIENIA NAPADU NALEŻY

1. Przede wszystkim zachować spokój.
2. Ułożyć chorego w bezpiecznym miejscu w pozycji bezpiecznej, na boku.
3. Zabezpieczyć chorego przed możliwością urazu w czasie napadu – zdjąć okulary, usunąć z ust ciała obce, podłożyć coś miękkiego pod głowę.
4. Asekurować w czasie napadu i pozostać z chorym do odzyskania pełnej świadomości.

NIE WOLNO

1. Podnosić pacjenta.
2. Krępować jego ruchów.
3. Wkładać czegokolwiek między zęby lub do ust.

Pomoc lekarska jest potrzebna, jeżeli był to pierwszy napad w życiu lub napad trwał dłużej niż 10 minut albo jeśli po napadzie wystąpiła długo trwająca gorączka, sugerująca zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Dzieciom chorym na padaczkę trudniej jest wykorzystać w pełni swoje możliwości edukacyjne z przyczyn medycznych i społecznych. Narażone są na wyższy poziom stresu wynikający z obawy przed napadem i komentarzami, stąd też częściej występują u nich cechy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, trudności w czytaniu i pisaniu oraz inne trudności szkolne. W razie narastających trudności szkolnych, trzeba zapewnić dziecku możliwość douczania, zorganizować odpowiednio czas na naukę, z częstymi przerwami na odpoczynek, modyfikować i zmieniać sposoby przyswajania wiadomości szkolnych. Nie należy z zasady zwalniać dziecka z zajęć wychowania fizycznego ani z zabaw i zajęć ruchowych w grupie rówieśników. Należy jedynie dbać o to, aby nie dopuszczać do nadmiernego obciążenia fizycznego i psychicznego. Gdy zdarzają się napady, dziecko powinno mieć zapewnioną opiekę w drodze do i ze szkoły.

 

DZIECKO PRZEWLEKLE CHORE

Główne sposoby pomocy przewlekle choremu dziecku możliwe do zrealizowania na terenie szkoły:

1. zapewnienie poczucia bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego,
2. pomoc w pokonywaniu trudności, uczenie nowych umiejętności,
3. budowanie dobrego klimatu i przyjaznych relacji klasowych,
4. przygotowanie uczniów zdrowych na spotkanie chorego kolegi,
5. traktowanie chorego dziecka jako pełnoprawnego członka klasy,
6. uwrażliwianie dzieci zdrowych na potrzeby i przeżycia dziecka chorego,
7. uwrażliwianie dziecka chorego na potrzeby i przeżycia innych uczniów,
8. motywowanie do kontaktów i współdziałania z innymi dziećmi,
9. rozwijanie zainteresowań, samodzielności dziecka,
10. dostarczanie wielu możliwości do działania i osiągania sukcesów,
11. motywowanie do aktywności.

 

XX.

Procedura postepowania w przypadku krzywdzenia dziecka – Problem krzywdzenia dziecka w rodzinie  oraz założenia ogólne procedury  „Niebieskiej Karty”.

 

Krzywdzenie dziecka to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny lub psychiczny dziecka (definicja WHO).

Zawsze pierwszym obowiązkiem osoby, która dowiaduje się, że dziecko jest krzywdzone jest zatrzymanie krzywdzenia. Interwencja prawna w sytuacji krzywdzenia dziecka rozumiana jest jako powiadomienie odpowiednich instytucji: policji, prokuratury, sądu rodzinnego
i nieletnich o przestępstwie lub zagrożeniu dobra dziecka, w celu podjęcia przez te instytucje działań w ramach swoich obowiązków służbowych. Działania te zapobiegną krzywdzeniu dziecka, spowodują wyciągnięcie odpowiedzialności w stosunku do sprawcy i wesprą dziecko i rodzinę w sytuacji kryzysu.

Rolę i zadania nauczycieli oraz szkolnych specjalistów w zakresie udzielania pomocy dziecku określa Ustawa o systemie oświaty, Ustawa Karta Nauczyciela, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta”, jak też Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia  17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Odpowiedzialność nauczycieli, wychowawców, innych pracowników pedagogicznych oraz pracowników niebędących nauczycielami za pomoc dzieciom krzywdzonym wynika również z innych przepisów prawa, m.in. Kodeksu postępowania karnego – art. 304, Kodeksu karnego – art.162, Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, art. 12, Kodeksu postępowania cywilnego – art. 572, Konwencji o Prawach Dziecka.

Na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie procedury „Niebieskiej Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” dyrektor, nauczyciel-wychowawca  jako przedstawiciel oświaty – może wszcząć procedurę przez wypełnienie formularza „Niebieska Karta – A” i w ciągu 7 dni przekazać go przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego. W przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie wobec dziecka, czynności podejmowane i realizowane w ramach procedury przeprowadzić należy w obecności rodzica, opiekuna prawnego lub faktycznego. Jeżeli osobą, wobec której istnieje podejrzenie,
ze stosuje przemoc w rodzinie wobec dziecka, jest któraś z tych osób, to działania z udziałem dziecka przeprowadza się w obecności osoby mu najbliższej i pełnoletniej. Formularz powinien być wypełniony podczas rozmowy z osobą dotkniętą przemocą w rodzinie. Rozmowa taka może odbyć się w szkole lub w miejscu pobytu tej osoby.

 

2. Zasady postępowania szkoły w sytuacji krzywdzenia dziecka w rodzinie.

 

• Nauczyciel:

 

W przypadku uzyskania informacji, że uczeń który, nie ukończył 18 lat, jest ofiarą przemocy w rodzinie nauczyciel powinien sporządzić notatkę służbową i przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy.

 

• Wychowawca:

 

1. Przeprowadza rozmowę z uczniem: buduje relację opartą na zaufaniu, wyjaśnia że bicie dzieci to łamanie prawa i poważna sprawa, która wymaga pomocy innych, zaufanych osób, np. lekarza lub pedagoga/psychologa szkolnego. Informuje również o konieczności kontaktu z rodzicami, gwarantując dziecku bezpieczeństwo. Wychowawca  ucznia nie komunikującego się werbalnie zgłasza sprawę
   do rozpatrzenia przez zespół wychowawczy.

1. Nawiązuje pilnie kontakt z rodzicami (jednym z rodziców), informuje o stanie dziecka np. konieczności przebadania dziecka przez lekarza oraz o konsekwencjach prawnych stosowania przemocy wobec córki/syna.
2. Sporządza notatkę opisującą: wygląd dziecka, dolegliwości stan zdrowia, uzyskane informacje oraz podjęte przez siebie działania.
3. W dalszej pracy wychowawczej wspiera dziecko, zabiega o prawidłową integrację dziecka z zespołem klasowym, tworzy atmosferę bezpieczeństwa i pełnej akceptacji.
4. Systematycznie współpracuje z rodzicami/opiekunami  i nauczycielami uczącymi dziecko.

 

W przypadku stwierdzenia, że problem krzywdzenia nie wymaga sięgnięcia po środki represji karnej wobec rodziny i izolowania od niej dziecka i że możliwa jest współpraca z rodzicami:

 

1. Wychowawca  wzywa do szkoły rodziców/opiekunów prawnych ucznia na zebranie zespołu wychowawczego.
2. W ramach pracy zespołu wychowawczego zawiera z rodzicami kontrakt  o współpracy na rzecz poprawy sytuacji dziecka  i rodziny.
3. Podejmuje działania wynikające z potrzeb dziecka i rodziny w kierunku:

–   wzmocnienia dziecka, udzielenia wsparcia w sytuacji kryzysowej i traumatycznej poprzez zapewnienie mu pomocy  na terenie szkoły,

–   wspierania rodziny poprzez kierowanie do instytucji oferujących np. poradnictwo, konsultacje psychologiczne, terapię uzależnień, terapię dla sprawców przemocy, grupy wsparcia, warsztaty umiejętności  wychowawczych,

–   pomocy w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych poprzez zastosowanie procedur mediacyjnych bądź kierowanie do mediatorów,

–  zabezpieczenia socjalnego poprzez kierowanie do instytucji oferujących: poradnictwo i warsztaty w zakresie metod poszukiwania prac,  zorganizowani pomocy finansowej, rzeczowej, ciepłego posiłku w  szkole itp.

1. Upoważniony przez dyrektora szkoły wypełnia „Niebieską Kartę Część A” wszczynając tym samym procedurę „Niebieskiej Karty”.
2. Oddelegowany przez dyrektora szkoły bierze czynny udziale w pracach zespołu interdyscyplinarnego, który stworzy zintegrowana strategię pomocy, monitoruje sytuację dziecka i rodziny.
3. Jeżeli rodzice odmawiają współpracy lub odmawiają podjęcia działań proponowanych przez szkołę wychowawca  upoważniony przez dyrektora szkoły składa niezwłocznie zawiadomienie  o podejrzeniu przestępstwa do Policji, Prokuratury lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do Sądu Rodzinnego i Nieletnich.

 

• W przypadku zdiagnozowania bezpośredniego zagrożenia zdrowa lub życia dziecka:

 

1. Dyrektor szkoły lub upoważniony przez niego wychowawca powiadamia policję, wydział rodzinny i nieletnich sądu rejonowego oraz prokuraturę rejonową o popełnieniu przestępstwa. Równolegle powiadamia pracownika socjalnego w rejonie.
2. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tych instytucji.

 

XXII.

Procedura udzielenia pomocy uczniowi prześladowanemu przez rówieśników

Procedura – właściwa reakcja krok po kroku

Krok	Na czym polega	Przykłady
1. Jednoznacznie nazwij sytuację	– wyraź się jasno, zrozumiale, bez ogólników i eufemizmów, – przez cały czas interwencji zachowuj spokój, rzeczowość, pewność siebie (ale nie wyższość); nie daj się wyprowadzić z równowagi,	„Słyszałem, jak go nazwałeś. Są to słowa obraźliwe i nie wolno używać ich wobec nikogo. Taki język jest nie do przyjęcia”. „Dowiedziałam się, że popychaliście i wyśmiewaliście Tomka na przerwie. To są zachowania agresywne, niedopuszczalne wobec nikogo”.
2. Mądrze ujawnij swoje emocje	– werbalnie wyraź swoje emocje (ale bez ich gwałtownego okazywania np. wybuchu gniewu) – wzmocni to Twój przekaz,	„Jestem wstrząśnięta/zdumiona, że do czegoś takiego doszło w naszej szkole”. „Jestem zaskoczona/rozczarowana twoim zachowaniem”. „Jest mi przykro, że Tomka spotkało coś takiego, to nie powinno się wydarzyć”.
3. Jasno wyraź sprzeciw i zgeneralizuj negatywną ocenę sytuacji	– daj jasno do zrozumienia, że nie tylko Ty, ale cała szkoła (a czasem nawet przepisy prawa) nie akceptuje takiego zachowania,	„Zdecydowanie nie zgadzam się na takie zachowanie i nie ma na nie miejsca w naszej szkole”. „Takie zachowania są zabronione przez szkolny regulamin/sprzeczne z polskim prawem”.
4. Zatroszcz się o poszkodowaną osobę	-daj wszystkim uczestnikom zdarzenia do zrozumienia, że obchodzi Cię samopoczucie osoby poszkodowanej (zwłaszcza ona sama tego potrzebuje), – jeśli trzeba, natychmiast udziel jej pomocy lub wezwij pomoc,	„Tomku, proszę, podejdź do mnie. Jak się czujesz? Czy coś Cię boli? Chciałabym z Tobą spokojnie porozmawiać, poczekaj tu ze mną chwilę, dobrze?”
5. Spytaj o perspektywę sprawcy	– nawiąż dialog ze sprawcą, aby poznać jego perspektywę i motywację – to ważne dla skutecznych oddziaływań wychowawczych, – unikaj pytań z tezą, oceniających i retorycznych – pamiętaj, że teraz Twoim celem jest się czegoś dowiedzieć (dezaprobatę już wyraziłaś/-łeś),	„Powiedzcie mi, co wami kierowało?” „Co takiego się zdarzyło, że się tak zachowałaś?” „Co chcieliście osiągnąć?” Unikaj pytań takich jak: „Jak wam nie wstyd?” „Co wy sobie myśleliście?!” „W czym wam tak Tomek przeszkadza?!” „Dlaczego…” (pytanie zaczynające się od „dlaczego” jest odbierane często jako atak).
6. Przekaż merytoryczne informacje	– wyjaśnij sprawcom (a przy okazji i świadkom), co i dlaczego robią niewłaściwie oraz jakie zachowanie w tej sytuacji byłoby właściwe (nie zakładaj, że „to oczywiste i oni to na pewno wiedzą”).	„Mówicie, że Tomek Was sprowokował. Jeśli tak było, to w dalszym ciągu nie wolno wam reagować agresją, popychać go czy obrażać. W takiej sytuacji należy spokojnie zwrócić komuś uwagę, a jeśli to nie skutkuje, zwrócić się do nauczyciela”.
7. Wyraź oczekiwanie zaprzestania niewłaściwych zachowań	– daj sprawcom do zrozumienia, że uważasz, że powinni i mogą zmienić swoje zachowanie na właściwe (nie skreślasz ich), – dopasuj komunikat do skali przewinienia,	Niewielkie przewinienie: „Myślę, że już rozumiecie swój błąd i liczę, że nie będziecie go powtarzać. Od teraz zwracajcie się do siebie z szacunkiem, bez obraźliwych słów.” Poważniejsze przewinienie: „Mam nadzieję, że rozumiecie, że takie zachowanie jest niedopuszczalne i nie może się więcej powtórzyć. Od teraz oczekuję, że zostawicie Tomka w spokoju. Jeśli będziecie chcieli się z czymś do niego zwrócić, pamiętajcie o obowiązujących w szkole zasadach – do innych odnosimy się z szacunkiem”.
8. Zapewnij o poniesieniu odpowiedzialności	– daj wszystkim uczestnikom zdarzenia jasno do zrozumienia, że każde niewłaściwe zachowanie spotka się z konsekwencjami regulaminowymi, – pamiętaj, by nie rzucać słów na wiatr i faktycznie doprowadzić do poniesienia konsekwencji przez sprawcę.	„Ponieważ jednak takie zachowanie (nazwij je) jest zabronione regulaminem, każdy, kto się go dopuszcza, poniesie konsekwencje zapisane w tym regulaminie. W związku z tym… (opisz konsekwencje, które spotkają sprawców)”.

Jeśli mamy niewiele czasu na reakcję (np. zadzwonił już dzwonek na lekcję), możemy pominąć punkty 5, 6 i 7. Jednak powinniśmy zrealizować je w najbliższym możliwym terminie (np. na kolejnej przerwie). Jest to jednak ostateczność – jak pamiętamy, najskuteczniejsza jest reakcja natychmiastowa.

Jak rozmawiać – 12 wskazówek

1. okazywać autentyczne zaangażowanie, zainteresowanie i troskę, ale bez „użalania się” nad uczniem, przesadnego epatowania współczuciem (wtłaczanie go w rolę „ofiary” może zniechęcać do zwierzeń),
2. okazywać sympatię, pozytywne nastawienie wobec ucznia, ale zachować powagę co do tematu rozmowy (aby widział on, że nie bagatelizujemy tego, co go spotkało),
3. okazać empatię, wrażliwość i zrozumienie dla emocji i zachowania ucznia ( „rozumiem, że trudno ci o tym mówić”, „jesteś bardzo zdenerwowany, to normalne, że płaczesz/jesteś zły”, „spotkała cię bardzo przykra rzecz, masz prawo się tak czuć”, „mamy czas, porozmawiamy, kiedy twoje emocje się uspokoją, poczekam”), unikajmy komentarzy otwarcie lub skrycie krytycznych (np. „uspokój się, to nic takiego”, „chłopaki nie płaczą”, „taki duży chłopiec/dziewczynka, a płacze jak dziecko”, „czemu nie poprosiłeś o pomoc?”, „nie wiesz, co się robi w takiej sytuacji?”),
4. zwracać uwagę na pozawerbalne przejawy emocji i uczuć ucznia (lęk, strach, wstyd, poczucie winy, rezygnację itp.),
5. przekonująco zapewnić ucznia, że mamy zamiar i możliwości skutecznie mu pomóc – to zmotywuje go do współpracy; dzieci prześladowane przez rówieśników często mają złe doświadczenia (np. ktoś wcześniej obiecał im pomoc, one mu zaufały i opowiedziały o sprawcach, ale później pomoc tej osoby była nieskuteczna, sprawcy dowiedzieli się, że uczeń się poskarżył i ukarali go za to intensyfikacją przemocy), pamiętajmy, by nie składać obietnic bez pokrycia,
6. zdjąć z ucznia poczucie winy („to nie twoja wina, że cię tak potraktowali, to ich zachowanie jest złe”), nie wypytywać ucznia czy to prawda, że sprowokował sprawców ani w żaden sposób nie sugerować tego; zapewnić go, że nikt nie zasługuje na przemoc,
7. zapewnić ucznia, że dobrze postąpił, mówiąc nam, co się stało, a jeśli zdarzenie zgłosił ktoś inny – że ta osoba dobrze postąpiła,
8. zadawać pytania konkretne, ale neutralne („Opowiedz mi, co się wydarzyło, że cię zaatakowali?”, „Czy podobne sytuacje zdarzały się wcześniej?”, „Opowiedz mi, jakie masz relacje z innymi osobami w klasie?”, „W jakich okolicznościach inne osoby tak cię traktują?” itp.). Zaczynamy od pytań bardziej ogólnych, a później je uszczegóławiamy („Czy możesz podać konkretny przykład?”, „Co to znaczy, że czasem są dla ciebie niemili?”). Nie zaczynamy od pytań o to, „kto” źle traktuje ucznia; najpierw pytamy ogólnie o to, co go spotyka, i staramy się zdobyć jego zaufanie, aby zrozumiał, że warto nam tych informacji udzielić (dzieci i młodzież boją się zemsty sprawców, często też obawiają się, że zostaną przez rówieśników uznane za donosicieli); nie należy sugerować odpowiedzi,
9. pytać także o samopoczucie ucznia i z empatią zareagować na jego negatywne emocje,
10. udzielić konstruktywnych, konkretnych, jasnych i zwięzłych informacji o tym, na jaką pomoc uczeń może liczyć z naszej strony (oraz ze strony szkoły – wymienić, do kogo konkretnie uczeń może się zwrócić) oraz o tym, jakie kroki mamy zamiar podjąć w jego sprawie (nie robimy nic za plecami ucznia) – w szczególności o tym, w jaki sposób zapewnimy mu bezpieczeństwo,
11. zachęcić ucznia, by zapytał o wszystko, co chce wiedzieć w związku z tą sytuacją,
12. zakończyć rozmowę optymistycznym wnioskiem-obietnicą („zobaczysz, pomogę ci poradzić sobie z tą sytuacją, postaramy się też, żeby twoje relacje z klasą się poprawiły”).

XXI.

Procedura postępowania na wypadek znalezienia w szkole substancji psychoaktywnych

 

Podstawy uruchomienia procedury – wystąpienie zagrożenia:

• rozpowszechnianiem środków odurzających (narkotyków, dopalaczy) lub alkoholu,
• zdrowia ucznia po użyciu środka odurzającego lub spożycia alkoholu, oraz
• zdrowia ucznia w wyniku wypadku w szkole lub poza nią.

Przyjmuje się następujący sposób działania:

1. W przypadku znalezienia podejrzanej substancji odurzającejna terenie szkoły należy:

• zachować szczególne środki ostrożności,
• zabezpieczyć substancję przed dostępem do niej uczniów oraz ewentualnym jej zniszczeniem,
• przekazać Policji zabezpieczoną substancję oraz informację o zaistniałym zdarzeniu,
• ustalić, o ile to możliwe, do kogo należy znaleziona substancja,
• przekazać Policji zabezpieczoną substancję oraz informację o zaistniałym zdarzeniu,
• opracować i realizować projekty edukacyjne związane z tą problematyką.

2. W przypadku podejrzenia ucznia o posiadanie środków odurzających należy:

• odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie,
• powiadomić pedagoga/wychowawcę,
• powiadomić dyrektora szkoły,
• dyrektor szkoły powiadamia Policję,
• zażądać od ucznia w obecności pedagoga/wychowawcy przekazania posiadanej substancji,
• zażądać od ucznia pokazania zawartości kieszeni oraz plecaka,
• powiadomić rodziców/prawnych opiekunów ucznia,
• poinformować rodziców /opiekunów prawnych o obowiązującej w szkole procedurze postępowania,
• przeprowadzić z uczniem w obecności rodziców/opiekunów prawnych ucznia rozmowę o złamaniu obowiązującego prawa szkolnego. W dalszej kolejności należy objąć ucznia działaniami profilaktycznymi lub wychowawczymi. Wsparcia należy udzielić także rodzicom/opiekunom prawnym ucznia,
• podjąć wspólnie z rodzicami działania profilaktyczne w zakresie posiadania i rozprowadzania środków odurzających.

3. W przypadku rozpoznania stanu odurzenia ucznia alkoholem należy:

• powiadomić wychowawcę klasy,
• odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie,
• powiadomić pedagoga szkolnego,
• przekazać ucznia pod opiekę pielęgniarki/pedagoga szkolnego,
• powiadomić dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji,
• powiadomić rodziców ucznia i zaprosić ich do szkoły,
• poinformować rodziców o obowiązującej w szkole procedurze postępowania na wypadek znalezienia w szkole substancji psychoaktywnych. W dalszej kolejności należy objąć ucznia działaniami profilaktycznymi lub wychowawczymi. Wsparcia należy udzielić także rodzicom/opiekunom prawnym ucznia,
• przeprowadzić rozmowę z rodzicami, wskazując argumenty zagrożenia zdrowia, wskazać działania, instytucje mogące służyć pomocą w zaistniałej sytuacji,
• powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

4. W przypadku rozpoznania stanu odurzenia narkotykami należy:

• przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy,
• poinformować pielęgniarkę/pedagoga szkolnego,
• w chwili rozpoznania odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie,
• przekazać ucznia pod opiekę pielęgniarki/pedagoga szkolnego,
• powiadomić dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji,
• zaprosić do szkoły rodziców/prawnych opiekunów ucznia,
• poinformować rodziców o obowiązującej w szkole procedurze postępowania,
• przeprowadzić rozmowę z rodzicami oraz z uczniem,
• zobowiązać rodziców do pomocy dziecku w odstąpieniu od odurzania się, wskazać działania, instytucje mogące służyć pomocą zaistniałej sytuacji,
• opracować działania wychowawczo-profilaktyczne pracy z uczniem,
• wdrożyć program wychowawczo-profilaktyczny oraz monitorować i ewaluować jego efekty,
• powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

5. W przypadku rozpoznania stanu odurzenia ucznia „dopalaczami” należy:

• przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy,
• w chwili rozpoznania odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie,
• poinformować pedagoga szkolnego,
• poinformować dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji,
• wezwać karetkę pogotowia ratunkowego,
• zaprosić do szkoły rodziców/opiekunów prawnych,
• przekazać rodzicom informację o obowiązującej procedurze postępowania,
• przeprowadzić rozmowę z rodzicami oraz uczniem w ich obecności lub indywidualnie w celu wyciszenia emocji,
• udzielić pomocy i zobowiązać rodziców do pomocy dziecku w odstąpieniu od odurzania się,
• opracować działania profilaktyczne lub wychowawcze w pracy z uczniem,
• wdrożyć program profilaktyczno-wychowawczy oraz monitorować i ewaluować jego efekty,
• powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

6. W przypadku odmowy współpracy przez rodziców:

• szkoła powiadamia na piśmie o zaistniałej sytuacji Sad Rodzinny i Policję,
• powiadomione instytucje wdrażają obowiązujące procedury postępowania,
• szkoła współpracuje z instytucjami w zakresie pomocy i wsparcia ucznia,
• szkoła udziela informacji i przekazuje dotychczasowe sposoby postępowania z uczniem,
• szkoła współpracuje z ośrodkiem wychowawczym, w którym umieszczono ucznia,
• szkoła monitoruje ucznia do czasu osiągnięcia przez niego pełnoletniości.

Obowiązki pracowników szkoły

Należy zapoznać się:

• ze skutecznymi działaniami profilaktycznymi,
• z rodzajami i wyglądem środków odurzających,
• z symptomami wskazującymi na odurzenie narkotykiem,
• z symptomami nadużycia alkoholu,
• z symptomami zachowania dealerów środków odurzających,

a także prowadzić:

• regularnie zajęcia z zakresu zagrożenia zdrowia środkami niebezpiecznymi,
• systematyczne zajęcia z zakresu stosowania obowiązującego w szkole prawa,
• cykliczne szkolenia dla rodziców o zagrożeniach zdrowia i bezpieczeństwa,
• ciągłą obserwację uczniów w kontekście ich zdrowia i bezpieczeństwa,
• realizować projekty edukacyjne z uczniami o współczesnych zagrożeniach,

oraz zapoznawać się:

• na bieżąco z przepisami obowiązującego prawa w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa uczniów,
• z programami rekomendowanymi, które można upowszechniać w szkole (programyrekomentowane.pl),

i ponadto poznać nazwy instytucji pomocowych zajmujących się uzależnieniami.

 

XXII.

Procedura postępowania w przypadku dewastacji mienia szkolnego lub cudzej własności

Po zauważeniu dewastacji mienia należy:

1. Przeprowadzić rozmowę ze wszystkimi świadkami zdarzenia.
2. Ustalić sprawcę lub sprawców.
3. Wychowawca wzywa rodziców i powiadamia ich o zdarzeniu i szkodzie.
4. Rodzic zobowiązuje się naprawić uszkodzone mienie lub pokryć koszty jego naprawy bądź wymiany.

5. W przypadku szkody materialnej o znacznej wartości dyrektor szkoły powiadamia Policję.

 

XXIII.

Procedura postępowania wobec ucznia, którego zachowanie uniemożliwia prowadzenie lekcji

1. Upomnieć ucznia, który uniemożliwia prowadzenie zajęć, a w przypadku braku reakcji wpisać odpowiednią notatkę/uwagę do Zeszytu informacji o klasie.

2. Uspokoić sytuację w klasie i kontynuować zajęcia, a po nich powiadomić o zajściu wychowawcę klasy.

3. W przypadku powtarzających się zachowań, wychowawca powiadamia rodziców/opiekunów ucznia.
4. W przypadku braku reakcji na upomnienia nauczyciela wzywa, poprzez przewodniczącego klasy lub innego ucznia, pedagoga/psychologa szkolnego, dyrektora szkoły lub wychowawcy klasy (o ile w tym czasie wychowawca nie prowadzi zajęć lekcyjnych w inniej klasie) celem odizolowania ucznia od zespołu klasowego. Jeśli w tym czasie w szkole ww  osoby są niobecne w szkole, nauczyciel wzywa rodzica/wychowawcę do natychmiastowego przybycia do szkoły. 

5. W przypadku powtarzających się zachowań uniemożliwiających prowadzenie lekcji, wychowawca inicjuje spotkanie zespołu wychowawczego celem wspólnego rozwiązania problemu. W spotkaniu powinni uczestniczyć rodzice/opiekunowie sprawcy problemów.

 

XXIV.

Procedura postępowania w przypadku telefonicznej groźby dotyczącej materiałów/urządzeń wybuchowych

W wyżej zaistniałej sytuacji osoba przy telefonie powinna:

1. Trzymać dzwoniącego na linii tak długo jak to tylko możliwe. Należy poprosić o powtórzenie wiadomości. Należy rejestrować każde słowo wypowiedziane przez taką osobę.

2. Jeśli dzwoniący nie podał miejsca, w którym znajduje się bomba ani godziny jej ewentualnego zdetonowania, należy go poprosić o podanie tych informacji.

3. Należy powiadomić dzwoniącego, że budynek jest pełen ludzi i wybuch bomby może spowodować śmierć lub poważne obrażenia znacznej liczby niewinnych osób.

4. Zwrócić szczególną uwagę na odgłosy w tle, takie jak pracujące silniki, muzyka i wszelkie inne odgłosy mogące naprowadzić na miejsce, w którym znajduje się

osoba telefonująca.

5. Uważnie wsłuchać się w głos (męski, żeński), cechy głosu (spokojny, podniecony), charakterystyczny akcent lub wady wymowy. Natychmiast po odłożeniu

słuchawki przez dzwoniącego należy zgłosić to powiadomienie osobie wyznaczonej przez kierownictwo do przyjmowania takich informacji.

6. Natychmiast zgłosić tę informację na policję, do straży pożarnej, i innych stosownych służb.

7. Pozostać do dyspozycji, gdyż pracownicy służb dozoru prawa będą chcieli przeprowadzić rozmowę z taką osobą.

8. Gdy powiadomienie o bombie nadejdzie na piśmie, to należy zachować wszystkie materiały, włącznie z kopertą lub pojemnikiem. Gdy wiadomość zostanie rozpoznana, jako powiadomienie o podłożonej bombie, to należy unikać dalszego zbędnego kontaktu z przesyłką. Należy dołożyć wszelkich możliwych starań, aby zachować takie dowody jak odciski palców, pismo ręczne lub maszynowe, papier i nadruki pocztowe. Będzie to konieczne dla ustalenia pochodzenia przesyłki i identyfikacji osoby, która to napisała.
9. O ile pisemne wiadomości dotyczą zazwyczaj ogólnych gróźb oraz prób wyłudzenia, to czasami może się pojawić pisemne powiadomienie o podłożeniu określonego urządzenia. Tego typu groźby nie wolno nigdy zignorować. Decyzja taka pozwala pominąć ryzyko i wykazuje głęboką troskę o bezpieczeństwo osób w budynku.
10. Dyrektor powinien ocenić czy należy ogłosić ewakuację zagrożonego budynku.

Zaleca się:

• o ile to możliwe nie wszczynać formalnego alarmu,
• używać telefonów wewnętrznych, osobistego powiadomienia przez osoby wyznaczone,
• jeżeli będzie konieczność ewakuacji całej szkoły można uruchomić alarm pożarowy,
• dyrektor szkoły w każdej chwili może zdecydować o wezwaniu Policji i Straży Pożarnej jeżeli w jego ocenie będzie to uzasadnione,
• do budynku i zajęć szkolnych należy powracać wtedy, kiedy budynek zostanie przeszukany a przedstawiciel służb zapewni, ze jest bezpiecznie,
• Należy unikać nadawania takim przypadkom rozgłosu

 

Bibliografia do opracowania w/w procedur:

 

• Publikacja: Ośrodka Rozwoju Edukacji,  Ministerstwa Edukacji Narodowej, Ministerstwa Zdrowia, Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Traktowania – „One są wśród nas”.

• Borkowska A., Macander, D., „System reagowania w szkole na ujawnienie cyberprzemocy”. „Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka”, 2009, vol. 8, nr 1.
• Dambach K.E., „Mobbing w szkole”, GWP, Gdańsk, 2008a.
• Dambach K.E., „Odwaga cywilna a przemoc w szkole”, GWP, Gdańsk, 2008.
• Olweus D., „Mobbing”, Wydawnictwo Jacek Santorski & CO, Warszawa, 2007.
• Poraj G., „Agresja w szkole. Przyczyny, profilaktyka, interwencje”, Oficyna Wydawnicza „Edukator”, ¸Łódź, 2002.
• Wojtasik Ł. (red.), „Jak reagować na cyberprzemoc? Poradnik dla szkół”, Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa, 2010.

 

 

Opracowanie: 

Elżbieta Kopka – Dyrektor szkoły 

Zespół Wychowawczy

 

• ZASADY POSTĘPOWANIA Z UCZNIEM SPRAWIAJĄCYM TRUDNOŚCI WYCHOWAWCZE 

  w Szkole Podstawowej im. Wojska Polskiego w Giżycach

 

Uczeń sprawiający trudności wychowawcze

 

1. Wychowawca po pojawieniu się trudności wychowawczych z uczniem przeprowadza diagnozę sytuacji szkolnej i rodzinnej ucznia.
2. W stosunku do ucznia sprawiającego problemy wychowawcze, wychowawca podejmuje następujące działania zmierzające do eliminacji trudności i rozwiązania jego problemów szkolnych:

• informuje rodziców/ opiekunów dziecka o istniejących trudnościach i zapoznaje ich z działaniami jakie zostaną podjęte w szkole w stosunku do ucznia, jednocześnie zobowiązując rodziców do rzetelnej współpracy,
• w przypadku utrzymujących się trudności z uczniem, nauczyciel inicjuje spotkania z członkami zespołu wychowawczego i zespołu nauczycieli uczących w danej klasie celem uzyskania pomocy i wsparcia w przezwyciężaniu problemów wychowawczych,
• po przeanalizowaniu sytuacji, wychowawca może zasugerować przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych, rzetelnie informując rodzica/opiekuna o znaczeniu opinii w dalszej edukacji ucznia,
• na spotkaniu Rady Pedagogicznej lub zespołu nauczycieli uczących w klasie, wychowawca szczegółowo zapoznaje grono nauczycielskie z zaistniałym problemem, przedstawia dotychczasowe działania oraz stan faktyczny na dany dzień. Rada Pedagogiczna ustala dalszy tok postępowania z uczniem.

3. W stosunku do ucznia, którego postępowanie nie ulega poprawie mimo podjętych działań, pedagog szkolny w porozumieniu z dyrektorem szkoły zawiadamia Sąd Rodzinny.
4. W przypadku gdy Sąd Rodzinny zastosował środek zaradczy wobec ucznia w postaci nadzoru kuratorskiego o zachowaniu ucznia na bieżąco informowany jest kurator.

 

 

 

1. Wulgarne słownictwo

Gdy nauczyciel jest świadkiem używania przez ucznia wulgarnego słownictwa ma bezwzględny obowiązek zareagowania:

1. Sam przeprowadza rozmowę z uczniem.
2. Wpisuje informację dla rodziców/opiekunów do zeszytu ucznia oraz do zeszytu uwag.
3. Powiadamia wychowawcę

 

Jeżeli świadkiem stosowania wulgarnego słownictwa jest pracownik obsługi, zgłasza ten fakt wychowawcy klasy.

 

1. Wychowawca wpisuje informację dla rodziców/opiekunów do dzienniczka ucznia.
2. W przypadku powtarzających się zachowań wychowawca:

• przeprowadza rozmowę z rodzicami/opiekunami ucznia i sporządza krótką notatkę z przeprowadzonej rozmowy,
• w przypadku braku poprawy przekazuje sprawę pedagogowi szkolnemu, który przeprowadza rozmowę z uczniem i rodzicami/opiekunami,
• przypadku braku poprawy wychowawca lub pedagog powiadamia dyrektora, który udziela uczniowi upomnienia lub podejmuje inne kroki przewidziane

w systemie kar.

 

1. Zachowanie uniemożliwiające prowadzenie lekcji (wulgarne zachowanie w stosunku do rówieśników i nauczycieli, głośne rozmowy, chodzenie po sali, brak reakcji na polecenia nauczyciela itp.)

 

1. Nauczyciel prowadzący zajęcia upomina słownie ucznia, przeprowadza z nim rozmowę, a w przypadku braku reakcji, wpisuje odpowiednią informację do zeszytu uwag. Może też dokonać wpisu do zeszytu przedmiotowego z prośbą i podpis rodzica/opiekuna. Na kolejnej lekcji kontroluje fakt zapoznania się rodzica/opiekuna

z informacją.

2. Nauczyciel po przeprowadzonych zajęciach informuje o zdarzeniu wychowawcę.
3. W sytuacji wymagającej natychmiastowej interwencji innych osób, nauczyciel powiadamia wychowawcę lub pedagoga szkolnego poprzez skierowanie do pokoju nauczycielskiego lub gabinetu pedagoga ucznia z klasy.
4. Korzystając z pomocy przybyłej osoby nauczyciel prowadzący lekcję przekazuje ucznia pod opiekę wychowawcy lub pedagoga.
5. Wychowawca lub pedagog przeprowadza rozmowę z uczniem, celem ustalenia przyczyn niewłaściwego zachowania oraz informuje o konsekwencjach takiego zachowania.
6. Wychowawca powiadamia rodziców/opiekunów ucznia o zaistniałej sytuacji.
7. Jeśli pojedyncze działania nie przynoszą efektów, a uczeń wciąż uniemożliwia prowadzenie lekcji, należy podjąć cykliczne rozmowy z uczniem oraz zaproponować rodzicom/opiekunom dziecka skorzystanie ze specjalistycznej pomocy.

 

1. Sprawy sporne (konfliktowe)
2. Konflikt pomiędzy uczniami na terenie klasy rozstrzyga wychowawca klasy. Pomocą służy mu pedagog szkolny. W sytuacjach długotrwałego, ostrego konfliktu o udział w spotkaniu wyjaśniającym i zamykającym konflikt proszeni są rodzice/opiekunowie uczniów.
3. Konflikt między uczniami z różnych klas rozstrzyga pedagog szkolny we współpracy z wychowawcami klas. W sytuacjach długotrwałego i ostrego konfliktu o udział w spotkaniu wyjaśniającym i zamykającym konflikt proszeni są rodzice/opiekunowie uczniów.
4. Konflikt między uczniem i nauczycielem rozstrzyga pedagog szkolny wspólnie z wychowawcą ucznia. W sytuacjach długotrwałego  i ostrego konfliktu o udział    w spotkaniu wyjaśniającym proszeni są rodzice/opiekunowie ucznia oraz dyrektor szkoły.

 

1. Zachowania agresywne uczniów i innych osób nieletnich w stosunku do rówieśników
2. Nauczyciel szkoły przerywa zachowanie agresywne, którego jest świadkiem i jeżeli jest taka możliwość, przeprowadza wstępną rozmowę z uczniem, ustala  okoliczności zdarzenia.
3. Nauczyciel informuje wychowawcę o zdarzeniu i wstępnych ustaleniach, a w uzasadnionych przypadkach pedagoga.
4. Wychowawca przeprowadza rozmowę z uczniem, sporządza notatkę.
5. Wychowawca informuje poprzez wpis do zeszytu ucznia rodziców/ opiekunówucznia o zdarzeniu i formie wymierzonej kary.
6. Jeżeli zachowania agresywne powtarzają się, wychowawca informuje pedagoga szkolnego, który podejmuje inne działania:

• przeprowadza rozmowę interwencyjną w obecności rodziców/opiekunów i policjanta ds. nieletnich,
• wnioskuje o zwołanie zespołu wychowawczego, który ustali dalszą strategię działań. Pedagog sporządza z podjętych działań notatki umieszczone w dokumentacji pedagoga.

6. W sytuacji, kiedy uczeń w dalszym ciągu stwarza zagrożenie dla innych uczniów, pedagog szkolny w porozumieniu z dyrektorem szkoły i wychowawcą ucznia, kierujewniosek do sądu rodzinnego o zastosowanie środka  wychowawczego zapobiegającego  demoralizacji ucznia.

 

1. Zachowania agresywne ucznia wobec nauczyciela, pracownika szkoły, innych osób dorosłych przebywających w szkole

 

1. Nauczyciel/ pracownik szkoły/ inna osoba informuje o zdarzeniu pedagoga lub dyrektora szkoły.
2. Pedagog ustala przebieg zajścia i świadków zdarzenia. Sporządza notatkę w dokumentacji pedagoga.

3. Pedagog wzywa do szkoły rodziców/opiekunów prawnych ucznia, informuje o zdarzeniu i dalszym postępowaniu wobec ucznia.

4. W uzasadnionych przypadkach pedagog szkoły wnioskuje o zwołanie zespołu wychowawczego, który ustali dalszą strategię działań.
5. Zawiadomienie policji odbywa się na wniosek poszkodowanego.
6. W sytuacji wyjątkowej (zagrożenia życia, nieobecności dyrektora, w godzinach zajęć popołudniowych w szkole) nauczyciel/ pracownik szkoły zawiadamia niezwłocznie o zdarzeniu policję.

 

Opracowanie: Zespół Wychowawczy