Depresja – porozmawiajmy o niej
Czas depresji jest złym czasem, od którego chciałoby się uciec, ale nie ma gdzie; chory jest w nim zamknięty, przygnieciony przeszłością, teraźniejszością i bez perspektyw przyszłości. W czasie tym niewiele się dzieje; przeżycia monotonnie obracają się koło tych samych wątków: beznadziejności, poczucia winy, lęku przed katastrofą itp. Antonii Kępiński
17. marca, uczniowie klas starszych V i VI wzięli udział w spotkaniu z pielęgniarką. Tematem spotkania z była depresja, która jak się okazuje dotyka ludzi w różnym wieku, również dzieci. Pani pielęgniarka wyjaśniła dzieciom czym jest depresja, jak się objawia, kogo najczęściej dotyka, oraz jakie mogą być skutki tej choroby.
Warto uświadomić sobie, że objawy takie jak, uporczywie utrzymujące się uczucie smutku, utrata zainteresowań czynnościami, które na ogół sprawiają chorej osobie przyjemność mogą świadczyć o depresji. Często towarzyszy jej niezdolność do wykonywania codziennych czynności i stan ten utrzymuje się co najmniej przez okres dwóch tygodni. Ponadto u osób cierpiących na depresję występują następujące objawy: brak energii, zmiana apetytu, dłuższy lub krótszy sen, stany lękowe, trudności z koncentracją, niezdecydowanie, niepokój, poczucie bycia bezwartościowym, poczucie winy i beznadziei, myśli o samookaleczeniu lub samobójcze.
Ponadto, pani pielęgniarka wyjaśniła, że u dzieci mogą występować też „nietypowe” objawy depresji tj. zaburzenia koncentracji uwagi i trudności z zapamiętywaniem. To powoduje, że ci uczniowie opuszczają się w nauce, przestają odrabiać lekcje i nie chcą chodzić do szkoły. W skrajnych przypadkach nie chcą nawet wyjść z pokoju, ponieważ towarzyszy im silny lęk. Z kolei lęk i napięcia mogą wywołać pobudzenie psychoruchowe. Dziecko wierci się na krześle, nie może usiedzieć w jednym miejscu i myśli tylko o tym, żeby uciec do swojego pokoju lub gdzieś, gdzie poczuje się bezpieczne. Zamyka się w czterech ścianach i czasami jedynym jego „przyjacielem” pozostaje komputer, przed którym spędza bardzo dużo czasu. Długotrwałe poczucie smutku i niezrozumienia powoduje, że dzieci doświadczające depresji wycofują się z kontaktów międzyludzkich.
Na pewno depresji można zapobiegać i można ją leczyć. Lepsze zrozumienie tego, czym jest depresja i w jaki sposób można jej zapobiegać lub leczyć jest bardzo ważne.
Warto zapamiętać, że każdy może zachorować na depresję, a rozmowa z osobami, którym się ufa może być pierwszym krokiem do wyjścia z depresji.
